Kamalizm in, İslam out

Şimdi nereden çıktı bu başlık diyeceksiniz. Hemen cevap vereyim. Günün anlam ve önemini yansıtması bakımından başka başlık bulamadığımdan.

Bu başlığı seçmemin diğer bir neden de anlatacağımı en iyi ifade eden ve rahatlıkla tüketilebilecek kavramlar olmasından kaynaklanmaktadır.

Kuşatıldık, farkında değiliz ama biz kendimizi kendi yetersizliklerimizle kuşattık. Biz mücadele içinde olduğumuzu zannettiğimiz anlayışın bir ürünü olduğumuzu fark etmediğimiz için kendimizi içeri alırken bize ait olduğunu söylediğimiz her şeyi dışarıda bırakarak kuşatıldık.

Bunu önemsiz ve aslında birçok şeyi anlatması bakımından olabildiğince önemli olan bir sosyoloji üzerinden giderek anlatmaya çalışayım.

Bilmem sizin hiç dikkatinizi çekti mi? Arabaların arkasında yazılan ve kullanıcının ruh ve düşünce hayatını yansıtan sloganların hayatımızından sessizce çekilip alındığından haberiniz var mı?

Biz bu sloganlardan hareket ederek araç sahibinin düşüncesini öğrenirdik. Araç sahibi de bunun bilinmesini istiyordu.
Adete baskıya, dışlanmışlığa ve ötekileşmeye bir tepkiydi, “ben buradayım” diyen.

Bütün bunlar rejimin baskısına gösterilen tepkinin ürünü olarak okunurdu. Bu ayrıca var olmanın başka bir yansımasıydı aslında.
Meydanlarda atılan sloganlara kardeşlik edercesine sessizce burada olduğunu gözlerimizin içine boca ediyor ve rahatsız olmaları gerekenleri rahatsız ediyordu.

İyi de ediyorlardı.

Ayrıca bu tüm zulme karşı ve tüm baskılara karşı haykırmanın, orada olmanın bir aracı olarak ses vermekti.

Sessiz, ama olabildiğince gür bir sessizlikle haykırmaktı.

Peki, şimdi bu İslami ayet, slogan, sözleri hiç görüyor musunuz?

Şöyle bir gözünüzü yumun ya da bu yazıyı okuduktan sonra dışarı bakın/çıkın ve arabalara bakın, arabaların üzerinde ne yazıyor?

İslami hangi simge ya da slogan/ayet//söz var.

Yok, hiç yorulmayın görmeyeceksiniz.

Çünkü iktidarsınız ve bütün nimetlere gark olmuşsunuz.

İktidarsınız ve eziyorsunuz.

Sessizliğinizi, eşlerinizin/annelerinizin/kızlarınızın başlarının açtırılmasına kurban verdiniz.

Peki, ne uğruna?

İktidar uğruna.

İktidarsınız, ama aslında artık yoksunuz.

Silindiniz.

Değerlerinizi yok ettiniz. Ayetlerinizi ve sloganlarınızı kaybettiğiniz gibi.

Ruhunuzu da kaybettiniz.

Her şeyin bir bedeli var denirdi, bunun bizim adaletli duruşumuza dokunması ne kadar acı verici.

Bunun onurumuza karşılık gelmesi ne kadar bitirici bir darbe, değil mi?

Artık arabaların arkasında başka yazılar var.

Biz meydanlardan çekildik. Biz okullardan çekildik.

Biz kamusal alandan çektirildik.

Ama ne yazık ki biz toplumsal alandan da çekilmiş durumdayız.

Yeni oluşan sosyolojide, ona uygun Müslümanlar haline getirildik.

Meğer biz dünden buna hazırmışız.

Bunu öğrendim.