Abdurrahim Karakoç 7 Nisan 1932'de Kahramanmaraş'ın Ekinözü ilçesinde doğdu.
Dedesi, babası ve kardeşleri şair olan Karakoç, ailesi nedeniyle küçük yaşlarda şiirle tanıştı.
Gençlik döneminde, yazdığı ilk şiirler iki kitap basılabilecek kadar çok olan Karakoç, bunları beğenmediği için yaktı.
1958 yılının ardından yazdığı şiirleri, 1964 yılında 'Hasan'a Mektuplar' adı ile yayınladı.
1958 yılında ikamet ettiği beldenin belediyesinde mesul muhasibi olarak memuriyet hayatına başlayan Karakoç, 1981 yılında memurluktan emekli oldu.
1985 yılında gazeteciliğe başlayan Karakoç, Büyük Birlik Partisi'nin kuruluş çalışmalarına destek vermiştir.
Mücadele bilinciyle yazdığı şiirlerinin çokluğu hayat şartlarından kaynaklanmaktadır; 27 Mayıs Darbesi, zinde güçler, ülke problemleri ve haksızlıklar, hiciv şiirlerini besledi.
30'a yakın mahkemeye verildi ve hepsinden beraat etti. Avukat tutmadı, hep kendini kendi savundu.
2012 yılında ciğerlerindeki enfeksiyon sebebiyle hastaneye kaldırılan şair Karakoç, 7 Haziran 2012'de, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde yoğun bakımda yaşamını yitirdi.
Ankara Keçiören'deki Bağlum Semt Kabristanı'na defnedildi.
Eserleri:
Şiir
Hasan'a Mektuplar (1965)
Eli Kulakta (1969)
Vur Emri (1973)
Kan Yazısı (1978)
Suları Islatamadım (1983)
Beşinci Mevsim (1985)
Dosta Doğru, Akıl Karaya Vurdu (1994)
Yasaklı Rüyalar (2000)
Gökçekimi (2000)
Gerdanlık - I (2000)
Gerdanlık - II (2002)
Parmak İzi (2002)
Yağmur Yerden Yağar (2002)
Anadolu'da Bahar (2007)
Deneme
Düşünce Yazıları (1990)
