Oğuz Atay, 12 Ekim 1934 tarihinde Kastamonu'da hayata gözlerini açtı. 

1951 senesinde Ankara Maarif Koleji'ni (şu anki ismiyle Ankara Koleji) tamamlayan Oğuz Atay, mezuniyetinin ardından İstanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ) İnşaat Fakültesi Bölümü'nde okumaya başladı.

Buradan da 1957 senesinde mezun olan Oğuz Atay, üç sene sonra İstanbul Devlet Mühendislik ve Mimarlık Akademisi'nde (şu anki ismi Yıldız Teknik Üniversitesi) öğretim üyesi oldu.

Atay, 1975 senesinde doçent olduktan sonra, mesleğiyle ilgili "Topografya" isimli bir kitap yazmıştır.

1971-72 senelerinde, yazdığı "Tutunamayanlar" isimli eserinin yayınlanmasının ardından TRT Roman Ödülü'nü kazanan Oğuz Atay, bu romanıyla Türk edebiyatının önemli yazarlarından biri haline geldi. Gerçi yaşadığı dönemde hiçbir kitabı ikinci baskısını dahi yapamasa da, ölümünden sonra en çok satanlar arasında girdi. 

İlerleyen dönemlerde roman, öykü ve oyun yazılarına devam eden Oğuz Atay, beyninde oluşan bir tümör yüzünden, büyük eseri "Türkiye'nin Ruhu" isimli projesini yazamadan 13 Aralık 1977 tarihinde vefat etti. 

Edirnekapı Sakızağacı Mezarlığı'na defnedilmiştir. 

SÖZLERİ:

Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşunkalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.

Şu anda sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim, gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda

Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.

Her şeye yeniden başlamak mümkün değildi. İstesem de mümkün değildi. Nerede kaldığımı unuttuğuma göre, baştan başlamak için de birtakım yetenekler gerekliydi; daha talihli doğmuş olmak gerekliydi mesela.

Beni anlamalısın. Çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum. 

-Günlüğünün ilk cümleleri:

    Selim gibi, günlük tutmaya başlayalım bakalım. Sonumuz hayırlı değil herhalde onun gibi. Bu defteri bugün satın aldım. Artık Sevin olmadığına göre ve başka kimseyle konuşmak istemediğime göre, bu defter kaydetsin beni; dert ortağım olsun. "Kimseye söyleyemeden, içimde kaldı, kayboldu," dediğim düşüncelerin, duyguların aynası olsun. Kimse dinlemiyorsa beni - ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana bunu da yaptınız! 

ESERLERİ:

Tutunamayanlar 

Tehlikeli Oyunlar 

Bir Bilim Adamının Romanı 

Korkuyu Beklerken 

Oyunlarla Yaşayanlar 

Günlük

Eylembilim