Mao Zedong'un silah arkadaşı olan merhum babası Şi Zhongxun (resimde, solda) hakkında kitaplar ve belgeseller pompalıyorlar.

Yılda bir kez, devlet televizyonu Şi'nin masası olduğu iddia edilen yerden yeni yıl tebriklerini ilettiğini gösterirken, arkasındaki kitap rafında babasının resmi açıkça görülebiliyor. Mesaj açık: Şi'nin soyu kusursuzdur.

Şi 2012'de iktidara geldiğinde, birçok gözlemci bunu "prenslerin" yükselişinin sembolü olarak tanımladı; bu terim genellikle Mao ile savaşan en kıdemli devrimcilerin torunlarının yanı sıra çocukları (ve eşleri) için de kullanılıyordu. Komünistlerin 1949'da iktidara gelmesinden sonra Pekin'de üst düzey memur olarak görev yapanlardan biri olan Şi'nin babası, partinin en güçlü organı olan yedi üyeli Politbüro Daimi Komitesi'nin prensler olarak tanımlanabilecek dört üyesinden biri oldu.

Siyasetin en üst düzeylerinde bugün işler çok farklı görünüyor. 2022'deki değişiklikten sonra Şi, Daimi Komite'deki tek prens oldu. Görünüşe göre iktidarı, kendi soyağacına meydan okuyabilecek başkalarıyla paylaşmak istemiyor.

Ancak diğer prensler Çin'in geleceğini henüz belirleyebilir. Silahlı kuvvetlerin subay sınıfının yanı sıra, devlete ait işletmelerin ve finans firmalarının yönetimine hâlâ nüfuz edebiliyorlar. Bu kurumlarda aile bağları önemlidir. Güç, resmi mekanizmalar yoluyla aktarılır ancak kökenleri genellikle belirsizdir ve kan bağlarına göre ağ kurulmuştur.

Bunun büyük sonuçları var. Şi siyaset sahnesini terk ettiğinde, kızıl aileler daha sonrasını şekillendirmelerini sağlayacak zenginliğe, prestije ve askeri bağlara sahip olacak. Bir sonraki hükümdar bir prens olmayabilir ama klanlar kral yapıcılar olabilir.

Bütün bunları anlamak için, Mao'nun 1976'daki ölümünün ardından siyasetin nasıl geliştiğine bakmak gerekir. 1970'lerin sonlarında Deng Şiaoping'in piyasa reformlarını uygulamaya koymasının ardından birçok prens iş hayatına atıldı. Mao döneminin kısır siyasetini deneyimledikleri için bunu daha güvenli bir seçenek olarak gördüler. Ancak Deng ve meslektaşları partiyi kendileri gibi insanların elinde tutmak istediler, bu yüzden onların yavrularından birkaçını potansiyel liderler olarak yetiştirdiler. Şi onlardan biriydi ve taşrada uzun ve dikkat çekici bir kariyere başladı.

Sonunda gücün prenslere devredilmesi fırsatı geldiğinde, Şi kendi soyundan gelen diğer kişilerle çok az rekabetle karşılaştı. En dikkate değer istisna, Chongqing'in güneybatı bölgesinin tatlı dilli ve karizmatik parti şefi Bo Şilai'ydi. Bo, Deng ile birlikte 1970'lerin sonlarından bu yana muazzam nüfuza sahip olan ve klanları bugün kızıl aileler arasında önde gelen birkaç eski devrimciden biri olan Bo Yibo'nun oğludur. (Deng dahil çoğu kişi 1990'ların sonunda ölmüştü, ancak Şi'nin babası 2002'ye, Bo'nunki ise 2007'ye kadar hayattaydı.) Chongqing'de Bo, yolsuzluğa ve rekabete karşı kapsamlı bir kampanya yürüterek eyalet liderlerinin düşük profilli normlarından saptı. Eşitlikçi Mao yıllarına duyulan nostaljiyi canlandırıp popülist tarzı birçok taraftarın ilgisini çekti.

Ancak Bo'nun siyasi hırsları, polis şefinin Bo'nun karısının bir İngiliz iş adamını öldürdüğünü ifşa ettiği Amerikan konsolosluğuna kaçmasıyla suya düştü. Bo, Şi'nin görevi devralmasından birkaç ay önce tutuklandı. Şi sonunda onu rüşvet almak ve diğer kötü davranışlar nedeniyle ömür boyu hapis cezasına çarptırdı. Daha sonra Bo'yu "iktidarı ele geçirmeyi" planlamakla suçladı. Bo'nun şu anda Pekin'in kuzey eteklerindeki Qincheng hapishanesinde olduğu düşünülüyor; bu hapishane, üst düzey çatışmalarda ölenlerin tutulduğu bir mekan. Orada özel muamele görüyor. Hong Kong'da yayımlanan South China Morning Post gazetesine göre kendisinin Batı tarzı bir takım elbise giymesine izin veriliyor.

Şi, gücünü pekiştirmek için Daimi Komite'deki prens arkadaşlarından birine büyük ölçüde yaslandı: Yao Yilin'in damadı Wang Qishan (Yao, Deng'in yönetimi sırasında Daimi Komite'deydi).

Wang, Şi adına, yüzlerce üst düzey yetkiliyi ve askeri komutanı deviren, böylece yeni hükümdara karşı olası her türlü muhalefeti ezen yolsuzluğa karşı bir savaşın planını yaptı.

Wang, 2017 yılında Daimi Komite'den istifa etti ancak tasfiyeler devam ediyor. Geçen yıl öldürülenlerden biri kızıl bir aristokrattı:
General Li Shangfu, göreve başladıktan birkaç ay sonra savunma bakanlığı görevinden alındı. General Li'nin babası, Mao döneminde yüksek rütbeli bir subay olan bir devrimciydi. İddia edilen suçları açıklanmadı.

General Li, şimdilik bakanlar ve eyalet liderlerinden kamu işletmeleri patronları ve askeri üst düzey yöneticilere kadar parti elitinin yaklaşık 370 üyesinden oluşan Merkez Komite'de kalmaya devam ediyor. Ancak bu yılki bir sonraki toplantıda görevden alınması muhtemel. Hong Kong Üniversitesi'nden Cheng Li, bu durumda gruptan prens olan yalnızca dokuz üyenin kalacağını düşünüyor. Şi, partinin patronu olduğunda Merkez Komite'de 41 üye vardı.

İş dünyasında ise durum farklı. Şi'nin tahta çıkış sürecinde Batı medyası, Çin'in en güçlü topluluklarından bazılarının aile üyelerinin biriktirdiği zenginliklerin çarpıcı ayrıntılarını ortaya çıkardı.

New York Times tarafından yapılan araştırmalar, mevcut ve eski üst düzey yetkililerin akrabalarının "büyük bir servet biriktirdiğini, finans, enerji, iç güvenlik, telekomünikasyon ve eğlenceyle ilgili olanlar da dahil olmak üzere devletle yakından bağlantılı işlerde merkezi roller oynadıklarını" ortaya çıkardı. Amerikan haber servisi Bloomberg, Şi'nin akrabalarına odaklandı ve onları yüz milyonlarca dolar değerinde varlıK sahibi olduğunu yazdı. (ancak bu varlığın hiçbirinin Şi'ye ait olmadığı söylendi ve Şi veya ailesinin herhangi bir yanlış yaptığına dair herhangi bir belirti bulamadığını da ekledi).

Çinli yetkililer bu haberlere sert tepki gösterdi. Bu haber kuruluşlarının vize başvurularını engelleyerek misilleme yaptılar. 2019'da Çin dışişleri bakanlığı, Wall Street Journal'ın Singapurlu muhabiri Chun Han Wong'un basın kimlik bilgilerini yenilemeyi reddetti ve onu ülkeyi terk etmeye zorladı. Wong, Avustralya yetkilileri tarafından Şi'nin kuzeni olan ve vatandaşlığa alınmış Avustralya vatandaşı olan bir işadamının faaliyetlerine değinen bir organize suç soruşturması hakkında yazmıştı. (Makalede Şi'nin adamın iş ve kumar işlerini bildiğine dair hiçbir kanıt bulunmadığı belirtiliyordu.) Gazeteye göre bakanlık yetkilileri, belirsiz sonuçlara karşı uyarıda bulunarak makalenin yayımlanmaması yönünde çağrıda bulundu.

2014 yılında New York Times, Şi'nin aile üyelerini yüz milyonlarca dolarlık yatırım satmaya zorladığını bildirdi. Bunlar arasında kız kardeşi Qi Qiaoqiao ve kayınbiraderi Deng Jiagui'nin sahip olduğu madencilik ve emlak şirketlerindeki hisseler de vardı. Ancak 2015 yılında İngiltere'ye taşınan Çinli işadamı Desmond Shum, Şi'nin yolsuzlukla mücadele kampanyasının siyasi ailelerin ilişkileri üzerinde çok az etkisi olduğunu söylüyor. Shum, “Belki de eskisinden daha kurnazcadır. O kadar da göze çarpan bir durum değil” diyor. Ancak aile adından para kazanmayı prensin yaşamında "pişkin bir özellik" olarak nitelendiriyor.

Shum, hem bu işlerin nasıl yürüdüğünün yakından tanığı hem de bunlar hakkında açıkça konuşmaya istekli nadir kişilerden. Shum, eski başbakan Wen Jiabao'nun eşi iş kadını ve mücevher uzmanı Zhang Beili'nin yakın arkadaşı olan ve Duan Weihong olarak da bilinen Whitney Duan'ın eski kocasıdır.

Yolsuzlukla mücadele kapsamında çok az prens tutuklandı. Shum, bunun bir nedeninin Şi'nin kendileriyle olan akrabalık duygusu olduğunu söylüyor: "Bu bir ağ" diyor. “Bunlar babalarımızla birlikte çalışan insanlar, babalarımızın meslektaşlarının, babalarımızın emrindekilerin çocukları. Bizimle birlikte büyüdüler."

Shum, Şi'nin siyasi tehdit oluşturanlar dışındaki küçük prensleri hapse göndermesinin "neredeyse onun yetiştirilme tarzına aykırı" olacağına inanıyor. Şi'nin yükselişi için, "gerçekten o grubun desteğiyle oldu" diyor.

Şi, prenslerin iş bağlantılarının izini sürmeyi çok daha zorlaştırdı. 2004-2015 yılları arasında New York Times'ın Şangay muhabiri olan David Barboza, bu ağların ortaya çıkarılmasında büyük rol oynadı. Daha sonra New York merkezli Çin odaklı bir haber ve veri platformu olan The Wire Digital'in kurucu ortağı oldu. Barboza, hiçbir gazetecinin Çin'de çalışırken erişebileceği, sahiplerinin imzaları, adresleri, kimlik kartı bilgileri ve telefon numaralarını içeren ayrıntılı şirket kayıtlarına ulaşabileceğini düşünmüyor. Bu kayıtlar kağıt üzerindeydi ve yetkililer bunlara erişimi kısıtladı. Barboza, "Şirketler bile kağıt kayıtları almakta zorlanıyor" diyor.

Çinli şirket mülkiyetinin ayrıntıları hâlâ çevrimiçi veritabanlarında mevcut (Barboza'nın firmasının, siyasi bağlantıları olduğu bilinen kişileri işaretleyen WireScreen adı verilen bir veri tabanı var). Ancak Çinli firmalar tarafından sağlanan veriler, Barboza'nın kullandığı kayıtlardan toplayabildiği ipuçlarının çok daha azını içeriyor. Barboza, prenslerin hâlâ büyük anlaşmalar yaptığına inanıyor: “Bu durumun dramatik bir şekilde değiştiğini düşünmüyorum, ancak şu anlamda: herkes Şi Cinping'den korkuyor. İnsanlar ya paralarını nasıl daha iyi saklayabileceklerini araştırmaya çalışıyorlar ya da onu denizaşırı ülkelere taşımaya çalışıyorlar.”

SİLAH ARKADAŞLARI

Şi, soyların önemli olduğu fikrini reddetmiyor. İktidarını partiyi canlandırmaya ve onun “devrimci ruhunu” canlandırmaya adamış. Bu, kurucu babalarının kahramanlığını ve idealizmini öne çıkarmayı da içeriyor.

Partinin 2019'daki 70 yıllık Komünist yönetimi kutlamalarında, onların soyundan gelenlerden bazıları Tiananmen Meydanı'nda büyük bir geçit törenine katıldı, kırmızı ve altın rengine boyanmış üstü açık otobüslere oturarak güçlü atalarının portrelerini salladılar. Bunların arasında en öne çıkanı Mao'nun torunu Tümgeneral Mao Xinyu'ydu.

Ancak Şi'nin zorba tavırları, bir zamanlar ona destek veren prenslerin en azından bazılarını kızdırdı. Şi'nin babası hakkında bir kitap yazan Joseph Torigian, birçok prensin ondan son derece memnun olmadığına inanıyor. Torigian, "Onları tamamen dışladığını düşünüyorlar" diyor. Londra'daki Doğu ve Afrika Araştırmaları Okulu'ndan Olivia Cheung, Şi'nin otoriter rejimlerin çöküşünün halk protestolarından ziyade genellikle seçkinler arasındaki kavgalardan kaynaklandığı konusunda dikkatli olduğuna inanıyor. "Sanırım Şi Cinping bu konuda oldukça dikkatli. Bu yüzden prensleri kontrol altında tutmak siyasi bir öncelik olmalı.”

Şi'ye göre açıkça öyle. Bo'nun cezalandırılması dramatik bir örnekti. Ancak Şi aynı zamanda daha liberal tipleri de bastırmaya çalıştı. Bu tür prensler, Mao döneminin karanlık tarafını araştıran ve daha fazla siyasi özgürlük öneren Yanhuang Chunqiu dergisinin destekçileri arasındaydı. Yayıncı yardımcısı, eski parti başkanı Hu Yaobang'ın oğlu Hu Dehua'ydı (resimde, sağda). 1989'daki ölümü ülke çapında demokrasi yanlısı ayaklanmaları tetikledi. Yayın tarafından düzenlenen kapalı kapı toplantılarında, prensler siyasi reform ihtiyacına ilişkin görüşlerini açıkladılar; ta ki yetkililer tarafındab 2016 yılında derginin liderliği (Hu dahil) tasfiye edilene ve yerine Şi'nin düşüncelerine uygun yeni bir ekip getirilene kadar.

Şi'ye açıkça meydan okuyan birkaç kişi arasında devlete ait bir emlak şirketinin emekli başkanı Ren Zhiqiang da var (resimde, solda). Ren, Mao'ya hizmet eden Ren Quansheng'in oğludur. 2020 yılında yolsuzluk ve görevi kötüye kullanmaktan 18 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Gerçek, dile getirilmemiş sebep ise Şi'ye karşı yaptığı çıkışlarıydı. Kendisine "hâlâ imparatoru oynamaya kararlı, kılıksız palyaço" dedikten sonra gözaltına alındı.

Diğer prensler, Şi'nin partinin sinirlerini güçlendirme çabalarını destekliyorlar, ancak Mao'nun günlerinin Çin'in sözde daha adil ve işçi sınıfının ihtiyaçlarına daha uyumlu olduğu bir dönem olduğuna işaret ediyorlar (Maoist dehşeti inkar ediyorlar). Bir grup neo-Maoist web sitesi, geçen yıl Mao'nun doğumunun 130. yıldönümünü kutlamak için düzenlenen etkinlikler gibi, kendi davalarına sempati duyan prenslerin faaliyetleri hakkında abartılı haberler veriyor. Katılımcılar arasında onun soyundan gelenler de var (siyasi klanlar arasında Mao'nunki nispeten marjinaldir).

Şi onları kenara ittiği için prenslerin siyasi geleceğinin olmadığını ilan etmek hata olur. Onlara göz kulak olmanın üç iyi nedeni var. Birincisi, devrimci aileler Komünist yönetimin başlangıcından bu yana önemli olmuştur. Mao da, Deng de devrimci çağın devleriydi. Deng'in hemen ardılları olan Jiang Zemin ve Hu Jintao öyle değildi ama onun tarafından seçildiler. Şi'nin yönetimi prensler tarafından normun yeniden başlaması olarak görülüyor: Yıllar süren bekçi yönetiminin ardından kızıl aristokrasinin yönetimi. Şi istifa ederse, halefi büyük olasılıkla bir kukla olacak. O öldüğünde aristokrasi Çin'in bir sonraki siyasi aşamasını tasarlama konusunda söz sahibi olmayı bekleyecek.

İkinci sebep, bireysel rakiplerin aksine klanların yok edilmesinin imkansız olmasıdır. Prensler Şi tarafından bir kenara itilmiş olabilir ancak zenginlikleri onlara çok fazla potansiyel etki sağlıyor.

Elbette her yeni nesil dünyayı büyüklerinden farklı görüyor: Hongsandai veya üçüncü nesil kızıllar arasında Batılı yaşam tarzını benimsemeleri atalarını dehşete düşürecek olanlar da var. @baobaowan'ın Instagram hesabını kontrol edin. Sahibi, devrimin emektarı merhum Wan Li'nin torunudur.

2020'de bir paylaşımı şöyleydi: "Çin'deki ilk Aston Martin dbx'i her zaman sevdiğim benzersiz saten güneş bronz renginde almaktan çok mutluyum."

Ancak San Diego'daki Kaliforniya Üniversitesi'nden Victor Shih, bu ailelerin görüşlerinin değişebileceğine inanıyor hala bir veraset mücadelesinin sonucunu etkiliyor. Shih, “Çok önemli bir rol oynayabilirler” diyor.

Küçük prenslerin önemli olmasının üçüncü nedeni sayılarıdır. Shum, sistemin bunların "istilasına" maruz kaldığını söylüyor. Haleflik ortaya çıktığında, parti yapıları sonuca karar verme sürecine dahil olacak. Ancak eğer geçmiş bir rehberse, yeni kadroya, emekli yetkililerin, özellikle de iyi devrimci genlere sahip olanların söz sahibi olduğu daha geniş bir elit kesim tarafından karar verilecek. Çıkarlarını korumak için bu eski liderler, kendi kanlarından birinin görevde olması durumunda kendilerini daha güvende hissedebilirler.

Gerçekten de 2012'de Şi'yi tercih ettiklerinde durum buydu (her ne kadar birçok kişi ona kızsa da). Çin lideri o günden bu yana iktidarını tehdit edebilecek koalisyonların ortaya çıkmasını önlemek için çok çalıştı. Yetkililer daha sık rotasyona tabi tutuluyor. Bu kişilerin kendi illerinden uzakta istihdam edilmeleri için çaba sarf ediliyor. Ancak klan bağlantılarını parçalamak daha zordur. Şu anda bir prens diğerlerinin üzerinde yükseliyor. Türünün son örneği olmayabilir.

The Ekonomist