Apollo Döneminden bu yana insanlar yaklaşık 50 yıldır aya çıkmadılar. Ama bu yakında değişmek üzere. Yörüngedeki Artemis Geçidi ve hatta NASA'nın Artemis Ana Kampı ve ESA'nın Uluslararası Ay Köyü gibi ayın yüzeyinde planlanan üsler de dahil olmak üzere birçok iddialı ay görevi devam ediyor.
Bir ay üssü kurmanın lojistik zorlukları çok büyük. İnsanları oraya göndermekten ve onları geri çekmekten tamamen farklı bir çaba. Altyapıya, yiyeceğe, suya ve hatta havaya ihtiyacınız var - ve bunların çoğunu zaten ayda olanı kullanarak üretmeniz gerekiyor.
Kötü haber, ayda o kadar fazla olmaması. İyi haber şu ki, mevcut olan çok az şey bile faydalı olabilir. Örnek olay: Bir İngiliz şirketi, ay tozunu oksijene dönüştüren ve alüminyum ve demir gibi yararlı elementleri geride bırakan teknolojiyi geliştirmek için bir Avrupa Uzay Ajansı ihalesini kazandı.
Toz çökmedi
Ay tozundan oksijen ve metal çıkarma uygulaması prensipte basittir ve pratikte çok zordur. Ana fikir, oksitlenmiş regolit (ay tozunun adıdır) alıp onu saf oksijen ve diğer bileşenlere ayırmanızdır.
Bu kayanın analizleri, oksijenin ağırlıkça bu tozun yaklaşık % 45'ini oluşturduğunu gösterdi - bu, solunabilir hava üretmek istiyorsanız cesaret verici. Ama aslında onu çıkarmak çok zor bir iş.
Bir yıl önce yayınlanan çalışmada , Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Glasgow Üniversitesi ve İngiliz şirketi Metalysis'teki araştırmacılar, bunun yapılabileceğini gösterdi: Ay toprağından oksijenin % 96'sına kadar bir elektrokimyasal yoluyla çıkarılabilir. Süreç 1997'de Cambridge araştırmacıları tarafından geliştirilmiştir. ' FFC Cambridge süreci ' olarak adlandırılan süreç , tipik olarak 900 ° C'nin üzerinde gerçekleşir.
Güneş sistemine açılan kapı
İşlem zaten burada Dünya'da kullanılıyor, ancak tipik olarak, oksijenin atılması ve bir yan ürün olarak elimine edilmesiyle metal çıkarmanın bir yolu olarak kullanılıyor. Şimdi, ESA, oksijeni yakalamak ve depolamak için süreci ince ayar yapmak için 9 ay boyunca Metalysis'i finanse etti. Oksijen daha sonra solunabilir hava ve ayda imal edilebilen roket itici yakıt üretmek için kullanılabilir. Ek olarak, okside olmuş metaller de faydalı olacaktır.
Sheffield merkezli Metalysis'in direktörü Ian Mellor, "Dünya'dan aya götürdüğünüz her şey, taşımak istemediğiniz ilave bir ağırlıktır, bu nedenle bu malzemeleri yerinde yaparsanız, size çok fazla zaman, çaba ve para kazandırır" dedi.
Metaliz ayrıca süreci mükemmelleştirmeye ve onu 'aya dayanıklı' hale getirmeye çalışacak ve eğer bu plana göre giderse, bir sonraki adım onu ayda göstermek olacaktır. Bu noktaya gelmek için 9 ayları var.
Glasgow Üniversitesi'nde Mark Symes da, bu konu üzerinde çalışan araştırmacılar biri. Symes, “Oksijen muazzam bir potansiyel kaynağını” temsil eder. Oksijen yalnızca astronotların nefes alması için değil, aynı zamanda roket itme sistemlerinde bir oksitleyici olarak da yararlıdır. Ay'da bedava oksijen yok, bu yüzden astronotlar yaşam desteği için ve geri dönüş yolculuklarını sağlamak için kendi oksijeni kendileriyle birlikte Ay'a götürmek zorunda kalacaklar ve bu da roket fırlatmalarının ağırlığına ve dolayısıyla genişliğine önemli ölçüde katkıda bulunuyor.”
Şimdiye kadar, en uzak keşif istasyonumuz Uluslararası Uzay İstasyonu oldu. Ancak bir ay üssü inşa etmek, güneş sisteminin geri kalanına açılan bir kapı görevi görebilir ve Dünya'dan daha da uzağa gitmemize izin verebilir. Şimdilik yapılacak ilk şey, ayda nasıl oksijen üretebileceğimizi görmek. Şimdilik, hepsi toza bağlı.
Kaynak: zmescience
