Ambani, Hindistan'ın en zengin adamı ve dev bir holding olan Reliance'ın patronu Mukesh Ambani'nin oğludur. Düğününe Bill Gates, Mark Zuckerberg ve Rihanna'nın yanı sıra çok sayıda Hintli iş adamı, kriket efsanesi ve Bollywood yıldızları da katıldı.
Hükümet yerel havaalanını geçici olarak uluslararası bir havaalanına dönüştürdü. Televizyonda, sosyal medyada ve gazetelerdeki savurgan törenleri takip eden yüz milyonlarca Hintli için şenlikler, ülke zenginlerinin zevklerinin ve gücünün yalnızca bir özeti.
Ambaniler ve onların elit sınıf arkadaşları Hindistan'da bilinen isimlerdir. Ancak Hindistan'ın zenginlerini temsil etmiyorlar. Milyarderler, neredeyse tanım gereği, seçkin birkaç kişidir. Forbes dergisine göre Hindistan'da yalnızca 186 milyarder var.
Hindistan'ın ekonomik hikayesinin çok daha önemli bir parçası ve temsilcisi olan, her geçen yıl safları genişleyen dolar milyoneri lejyonlardır. Sayılarına göre tüketim, yatırım ve büyüme kalıpları üzerinde çok büyük bir etkiye sahipler. Manşetlere çıkma veya servetlerinin reklamını yapma eğiliminde değiller.
Kendilerine hizmet veren işletmelerin kullandığı sabit bir "zengin" tanımı yok. Ancak "yüksek net değere sahip bir birey" olmak için yaygın olarak kabul edilen eşik, 1 milyon dolar veya daha fazla net varlığa sahip olmak demek.
İsviçre bankası Credit Suisse'in araştırmasında, bu tanıma göre Hindistan'da 2022'de yaklaşık 850.000 dolar milyoneri vardı; bu on yıl öncesine göre net 473.000 kişi daha fazlaydı.
2012-2022 arasında dolar milyonerlerinin sayısı yıllık %8,5 oranında artarak, %5,6'lık ortalaması olan GSYİH büyümesini geride bıraktı. Ekonomi artık daha da güçlü bir şekilde toparlanıyor. Sonuç olarak varlık yöneticileri, dolar milyonerlerinin sayısının yılda %15-20 oranında artmasını bekliyor.
Bunlar yeni zenginler. Bu tabakanın demografik özelliklerini tanımlayan hiçbir veri seti mevcut değil. Ancak parasını yöneten insanlardan geniş eğilimler çıkarmak mümkün. Ortaya birleştirici bir tema çıkıyor: Hindistan'ın yeni zenginleri eskilerine hiç benzemiyor.
Öncelikle, daha geniş bir çevreye yayılmış durumdalar. Artık Hintlilerin zenginleşmek için Mumbai, Delhi veya Bangalore gibi üst düzey şehirlerde yaşamalarına gerek yok. Büyük bir banka olan Kotak Mahindra'da 15 yıl boyunca varlık yönetimini yürüten ve şu anda menkul kıymetler işine başkanlık eden Jaideep Hansraj, küçük şehirlerden gelen yatırımcılardaki artışın olağanüstü olduğunu söylüyor.
Hansraj, “Indore, Bhopal, Lucknow veya Kanpur'dan geliyorlar. Yani... Bu beni çok şaşırtıyor” diyor ve daha önceki nesil bankacıların küçümseyeceği türden şehirlere atıfta bulunuyor.
Piyasa değeri açısından Hindistan'ın en büyük bankası olan HDFC'den Rakesh Singh, Assam'daki Jorhat gibi çoğu Hintlinin haritada bulmakta zorlanacağı yerlerden yarım milyon dolarlık yatırımlar geldiğini gördüğünü söylüyor.
Zenginliğin bu coğrafi çeşitliliğini sağlayan şey, Hindistan'ın gelişen fiziki altyapısı. Bu durum ulaşım maliyetlerini düşürdü ve endüstriyel sevkiyatları hızlandırdı. Hava bağlantısında büyük bir genişlemeyi, yüksek hızlı internetin yayılmasını ve Hindistan'ın büyüyen ekonomisinden bir parça kapmak isteyen eyalet hükümetlerinin yatırım teşviklerini içeriyor. Varlık yöneticileri de müşterilerine bulundukları yerde hizmet verebilmek için operasyonlarını genişletiyor.
İkinci bir değişiklik ise zenginleşenlerin yaş ortalamasında yaşandı. Hindistan'da zenginlerin ortalama yaşının bir zamanlar 50'nin üzerinde olduğu yerlerde, artık 40 ve 30 yaşlarındaki milyonerler yaygın. Bazıları altyapı projeleri için hükümetin arazilerinden yararlandı ve daha önce verimsiz olan arazilerden büyük meblağlar elde etti.
Bunların büyük bir kısmı, şirket hisse senedi opsiyonlarına veya ihtiyatlı kişisel yatırımlara sahip maaşlı profesyonellerden oluşuyor. Yaklaşık 10.000 müşterisi için 6,6 milyar doları yöneten Anand Rathi Wealth'ten Chethan Shenoy, bunların "güçlü orta sınıf değerlerine" sahip birinci nesil milyonerler olduğunu söylüyor.
Üçüncü büyük değişim, yeni zenginlerin zenginlikleriyle hem yatırım hem de tüketim açısından ne yaptıklarıyla ilgili. Sermaye piyasalarında ebeveynlerine göre çok daha rahatlar. Masraftan kaçınmıyorlar. Yabancı tatiller, gösterişli düğünler ve gösterişli arabalar gibi ortak zevklere sahipler. (Mercedes, Hindistan'ın üç yıl içinde Almanya dışındaki üçüncü büyük pazar olmayı bekliyor.) Avrupalı lüks markalar ve oteller Hindistan şehirlerinde giderek yaygınlaşıyor ve yeni girenler akın ediyor.
Datta Phuge adlı işadamı, Hintli kadınları etkilemek için kendisine saf altın bir gömlek yaptı. Gömlek dünyanın en pahalı gömleği olarak kabul ediliyor.
Hindistan'ın yeni zengin sınıfının büyümesini iki risk durdurabilir. Birincisi siyasi, düzenleyici veya vergi değişiklikleridir. Yatırımda ve serbest harcamada risk alma, zenginlerin daha da zenginleşeceklerine olan güveninden kaynaklanıyor. Siyasi istikrarsızlık, daha güvenli yatırımlara ve daha düşük harcamalara yönelmeye yol açabilir. Her ne kadar yurt içi enflasyona karşı çoğunlukla bağışık olsalar da, vergilendirmedeki değişikliklere karşı özellikle hassastırlar.
Diğer risk ise zenginlerin kaçabilmesidir. Üst düzey bir göçmenlik firması olan Henley and Partners, 2022'de 7.500 Hintli milyonerin yurt dışına taşındığını tahmin ediyor. Çok daha fazlası sessizce Dubai, Londra veya Singapur'da ikinci adres sahibi oldu ve seçeneklerini korumanın bir yolu olarak oraya taşınma hakkını elde etti. Çoğu çocuklarını yabancı üniversitelere göndermeyi umuyor. Uluslararası firmalarda çalışan profesyoneller de oldukça hareketli; daha yüksek yaşam kalitesi, çocukları için daha iyi eğitim ve daha temiz bir çevrenin cazibesine kapılıyorlar.
Hindistan'ın yeni zenginleri de önceki seçkinler gibi milliyetçi bir grup. Birçoğu, eğlenirken, diğer Hintlilerin de hayatlarını iyileştirmeye ve yardım etmeye hevesli. Ancak onlar değişirken Hindistan'ın da değişmesini istiyorlar. Bir bankacının belirttiği gibi, "Ne kadar zengin olursanız olun, kirlilik konusunda hiçbir şey yapamazsınız."
The Economist
