Nasıl nefes alıyoruz?

Solunum sistemi, nefes almamızı sağlayan bir grup kas, kan damarı ve organdan oluşur. Bu sistemin birincil işlevi, vücut dokularına ve hücrelerine yaşam veren oksijen sağlarken karbondioksiti dışarı atmaktır. Bu gazlar kan yoluyla dolaşım sistemi tarafından gaz değişim bölgelerine (akciğerler ve hücreler) taşınır. Solunum sistemi, nefes almanın yanı sıra seslendirme ve koku alma duyusuna da yardımcı olur.

Solunum sistemi yapıları, ortamdaki havanın vücuda alınmasına ve vücuttan gazlı atığın atılmasına yardımcı olur. Bu yapılar tipik olarak üç ana kategoriye ayrılır: hava yolları, pulmoner damarlar ve solunum kasları. Hava geçişleri

Burun ve Ağız: Dışarıdaki havanın akciğerlere akmasına izin veren açıklıklar.
Pharynx (boğaz): Burundan ve ağızdan gelen havayı gırtlağa yönlendirir.
Larinks (ses kutusu): Havayı soluk borusuna yönlendirir ve seslendirme için ses telleri içerir.
Trakea (nefes borusu): Havayı sol ve sağ akciğerlere yönlendiren sol ve sağ bronşiyal tüplere ayrılır. Pulmoner Damarlar

Akciğerler: Göğüs boşluğunda kan ve hava arasında gaz alışverişini sağlayan eşleştirilmiş organlar. Akciğerler beş lob'a bölünmüştür.
Bronşiyal tüpler: Havayı bronşiyollere yönlendiren ve havanın akciğerlerden dışarı çıkmasına izin veren akciğerler içindeki tüpler.
Bronşiyoller: Havayı alveoller olarak bilinen küçük hava keselerine yönlendiren akciğerlerdeki daha küçük bronşiyal tüpler.
Alveoli: Kılcal damarlarla çevrili ve akciğerlerin solunum yüzeyleri olan bronşiyol terminal keseleri.
Pulmoner arterler: Oksijeni tükenmiş kanı kalpten akciğerlere taşıyan kan damarları.
Pulmoner damarlar: Oksijenden zengin kanı akciğerlerden kalbe geri taşıyan kan damarları. Solunum Kasları

Diyafram: Göğüs boşluğunu karın boşluğundan ayıran kaslı bölüm. Nefes almayı sağlamak için kasılır ve gevşer.
İnterkostal kaslar: Kaburgaların arasında bulunan ve nefes almaya yardımcı olmak için göğüs boşluğunu genişletmeye ve küçültmeye yardımcı olan birkaç kas grubu.
Karın kasları: Havanın daha hızlı solunmasına yardımcı olur.

Solunum, solunum sistemi yapıları tarafından gerçekleştirilen karmaşık bir fizyolojik süreçtir. Solunumla ilgili bir dizi yön vardır. Hava akciğerlere girip çıkabilmelidir. Gazlar hava ile kan arasında ve ayrıca kan ve vücut hücreleri arasında değiş tokuş edilebilmelidir. Tüm bu faktörler sıkı kontrol altında olmalı ve solunum sistemi gerektiğinde değişen taleplere cevap verebilmelidir. Soluma ve Ekshalasyon

Hava, solunum kaslarının hareketleriyle akciğerlere getirilir. Diyafram kubbe şeklindedir ve gevşetildiğinde maksimum yüksekliğindedir. Bu şekil göğüs boşluğundaki hacmi azaltır. Diyafram kasılırken, diyafram aşağı doğru hareket eder ve interkostal kaslar dışarı doğru hareket eder. Bu hareketler göğüs boşluğundaki hacmi artırır ve akciğerlerdeki hava basıncını düşürür. Akciğerlerdeki daha düşük hava basıncı, basınç farklılıkları eşitlenene kadar havanın burun geçişlerinden akciğerlere çekilmesine neden olur. Diyafram tekrar gevşediğinde göğüs boşluğu içindeki boşluk azalır ve hava akciğerlerden dışarı çıkar. Gaz takası

Dış ortamdan akciğerlere getirilen hava, vücut dokuları için gerekli olan oksijeni içerir. Bu hava, akciğerlerdeki alveol adı verilen küçük hava keselerini doldurur. Pulmoner arterler, karbondioksit içeren oksijeni tükenmiş kanı akciğerlere taşır. Bu arterler, milyonlarca akciğer alveolünü çevreleyen kılcal damarlara kan gönderen arteriyoller adı verilen  daha küçük kan damarları oluşturur . Akciğer alveolleri, havayı çözen nemli bir filmle kaplanmıştır. Alveol keselerindeki oksijen seviyeleri, alveolleri çevreleyen kılcal damarlardaki oksijen seviyelerinden daha yüksek bir konsantrasyondadır. Sonuç olarak oksijen, alveol keselerinin ince endotelini çevreleyen kılcal damarlardaki kana doğru yayılır. Aynı zamanda, karbondioksit kandan alveol keselerine yayılır ve hava yollarından dışarı verilir. Oksijen açısından zengin kan daha sonra kalbe taşınır ve burada vücudun geri kalanına pompalanır.
Vücut dokularında ve hücrelerinde de benzer bir gaz değişimi gerçekleşir. Hücreler ve dokular tarafından kullanılan oksijen yenilenmelidir. Karbondioksit gibi hücresel solunumun gaz halindeki atık ürünleri uzaklaştırılmalıdır. Bu, kardiyovasküler dolaşım yoluyla gerçekleştirilir. Karbondioksit hücrelerden kana geçer ve damarlar yoluyla kalbe taşınır. Arteriyel kandaki oksijen kandan hücrelere yayılır.

Solunum süreci periferik sinir sisteminin (PNS) yönündedir. PNS'nin otonom sistemi, nefes alma gibi istemsiz süreçleri kontrol eder. Beynin medulla oblongata'sı nefes almayı düzenler. Medulladaki nöronlar, nefes alma sürecini başlatan kasılmaları düzenlemek için diyaframa ve interkostal kaslara sinyaller gönderir. Medulladaki solunum merkezleri, solunum hızını kontrol eder ve gerektiğinde süreci hızlandırabilir veya yavaşlatabilir. Akciğerlerdeki, beyindeki, kan damarlarındaki ve kaslardaki sensörler, gaz konsantrasyonlarındaki değişiklikleri izler ve bu değişikliklerin solunum merkezlerini uyarır. Hava geçişlerindeki sensörler, duman, polen gibi tahriş edici maddelerin varlığını algılar. Bu sensörler, tahriş edici maddeleri dışarı atmak için öksürmeye veya hapşırmaya neden olmak için solunum merkezlerine sinir sinyalleri gönderir. Solunum, beyin korteksinden gönüllü olarak da etkilenebilir . Solunum hızınızı gönüllü olarak hızlandırmanıza veya nefesini tutmanıza izin veren şey budur . Ancak bu eylemler otonom sinir sistemi tarafından geçersiz kılınabilir. Solunum yolu enfeksiyonu

Solunum yapılarının dış ortama maruz kalması nedeniyle solunum sistemi enfeksiyonları yaygındır. Solunum yapıları bazen bakteri ve virüs gibi bulaşıcı ajanlarla temas eder. Bu mikroplar solunum dokusunu enfekte ederek iltihaplanmaya neden olur ve üst solunum yolunun yanı sıra alt solunum yolunu da etkileyebilir.
Soğuk algınlığı en dikkat çekici üst solunum yolu enfeksiyonu türüdür. Diğer üst solunum yolu enfeksiyonu türleri arasında sinüzit (sinüs iltihabı), bademcik iltihabı (bademcik iltihabı), epiglotit (trakeayı kaplayan epiglot iltihabı), larenjit (gırtlak iltihabı) ve grip bulunur.
Alt solunum yolu enfeksiyonları genellikle üst solunum yolu enfeksiyonlarından çok daha tehlikelidir. Alt solunum yolu yapıları arasında trakea, bronşiyal tüpler ve akciğerler. Bronşit (bronşiyal tüplerin iltihabı), pnömoni (akciğer alveollerinin iltihabı), tüberküloz ve grip, alt solunum yolu enfeksiyonlarının türleridir. Temel Çıkarımlar

Solunum sistemi organizmaların nefes almasını sağlar. Bileşenleri bir grup kas, kan damarı ve organdır. Birincil işlevi, karbondioksiti dışarı atarken oksijen sağlamaktır.
Solunum sistemi yapıları üç ana kategoriye ayrılabilir: hava yolları, pulmoner damarlar ve solunum kasları.
Solunum yapılarının örnekleri arasında burun, ağız, akciğerler ve diyafram yer alır.
Solunum sürecinde hava akciğerlere girer ve çıkar. Gazlar hava ve kan arasında değiş tokuş edilir. Gazlar ayrıca kan ve vücut hücreleri arasında değiş tokuş edilir.
Solunum sisteminin değişen ihtiyaçlara uyum sağlaması gerektiğinden, solunumun tüm yönleri sıkı kontrol altındadır.
Solunum sistemi enfeksiyonları, bileşen yapıları çevreye maruz kaldığından yaygın olabilir. Bakteriler ve virüsler solunum sistemine bulaşabilir ve hastalığa neden olabilir.

Kaynak: Thoughtco