Rusya ile ABD arasındaki ilişkiler "uzun süreli bir çatışma" olarak tanımlanabilecek uzun bir aşamaya girdi. Eğer Moskova ile Washington arasındaki etkileşimler Soğuk Savaş döneminde olduğu gibi hâlâ uluslararası ortamın merkezi süreci olsaydı, bu yeni aşamanın geçici olduğu düşünülebilirdi. Ancak Moskova-Washington çatışması artık birçok çatışmadan biri. Daha da önemlisi, bu, birkaç yüzyılda bir ortaya çıkan koşullarda, yani gücün ve kaynak potansiyelinin küresel olarak yeniden dağıtıldığı bir dönemde gerçekleşiyor.

Bu süreç ülkemizi ve ABD'yi ancak kısmen etkiliyor. Birkaç on yıl içinde küresel üretim ve tüketimin merkezi sonunda Asya'ya kayacak ve dünya ekonomik çekim merkezi Hindistan ve Çin sınırında olacak. Bu bağlamda, uzun süredir devam eden Rus-Amerikan çatışması ana fay hatlarından biri olmaya devam edecek, ancak kesinlikle tek fay hattı değil.

Neden bu çatışmanın uzayacağını düşünüyorum? Önemli kaynak avantajlarına ve kilit alanlardaki güçlü konumlarına rağmen ABD kendisini, takipçilerinin kendisine hızla yetiştiği bir durumda buluyor. Washington, daha önce serbest olan Amerikan projelerine engel teşkil eden, giderek yoğunlaşan bir uluslararası ortamla karşı karşıyadır.

ABD'nin saldırı stratejisini destekleyen dört güçlü yönü şunlardır:

Birincisi, hâlâ gelişmiş olan askeri gücü; ikincisi, uluslararası ödeme altyapısı ve konvertibl para birimi sağlayan küresel finansal sistemdeki merkezi rolü; üçüncüsü, bir takım teknolojik alanlardaki güçlü konumu; ve dördüncüsü, diğer üç boyutla birlikte Amerikan stratejisinin küresel stratejisi için "güvenilirlik piramidi" olarak adlandırılabilecek şeyi sağlayan ideoloji ve değerler platformu.

Bu piramit, ekonomik ve finansal alanlarda olduğu kadar dış politikada da mevcuttur. Güven, bazı Avrupa devletlerinin irrasyonel davranışlarını açıklamaktadır. Örneğin Ukrayna kriziyle ilgili olarak aldıkları kararların sonuçlarını dengeli bir şekilde analiz edemeyenler, Alman Der Spiegel dergisinin yazdığı gibi artık kendilerine şu soruyu sormak zorunda kalıyorlar:

"Batı Avrupalılar ABD'ye güvendiler. Ya ABD'nin kalıcı müttefikleri yoksa? Amerika Birleşik Devletleri'nin önerdiği mantıkla, şu teklifi tam anlamıyla 'satın aldılar': Batı, Rusya'yı hızlı bir yenilgiye uğratacak, birçok ekonomik kaynak ve daha fazlası serbest bırakılacak, Moskova ile ilişkiler farklı bir platformda AB'nin lehine yeniden inşa edilecek. Bunun etkili bir strateji olacağına inanılıyordu."

ABD, stratejik düşüncenin en gelişmiş okullarından birine sahiptir; Avrupa klasik okulu en büyük ivmesini 20. yüzyılın ilk yarısında Amerikan üniversitelerinde, araştırmalarında ve uzman çevrelerinde almıştır. Hans Morgenthau, Henry Kissinger ve diğer birkaç yerli Avrupalı ​​gibi analistler, fikirlerini sistematik olarak özetlemeyi ve ardından bunları ABD dış politika uygulamalarına entegre etmeyi başardılar.

Avrupa stratejik düşüncesinin bu şekilde aşılanması, klasik Amerikan denizcilik stratejisine çok iyi uyuyordu ve Washington'un 20. yüzyılın ikinci yarısında hedeflerine ulaşmasını sağlayan meyveleri verdi. Ancak şimdi bu stratejik okulun bocaladığını görüyoruz: Sağlıklı, gerçekçi düşünürler bu düzende azınlıkta. Bu, Soğuk Savaş sonrası "baş dönmesinin", kısa süren askeri ve siyasi hakimiyet anının sonsuz olacağı hissinin sonucu mu?

2021 yılının sonunda, yani Ukrayna krizinin akut aşamasında ABD, konumuyla ilgili strateji yerine Rusya'yı ezme stratejisi uygulamaya karar vererek bence büyük bir hata yaptı. Dünya tarihinde bu noktada iki klasik askeri-politik varyant oluşmuştur. Ezme stratejisi her zaman önemli maddi, güç ve ideolojik avantajlara, inisiyatif sahibi olmaya ve rakibin hızlı bir şekilde yenilgiye uğratılacağına olan inanca dayanır. Büyük İskender'in sefere başladığındaki fikri şuydu: Çok gelişmiş bir ordu, o zamanın ileri askeri teknolojisine sahip olmak, Thebanlılar tarafından geliştirilen ve daha sonra Makedonlar tarafından benimsenen güçlü süvari birlikleriyle falanks prensibi.

Tüm kampanya boyunca tek bir yenilgi bile yaşamadılar. Makedonların önündeki en büyük engel, klasik konumsal stratejiyi kullanan Atina'dan gelen Yunan paralı askerleriyle yüzleşmekti.

Böyle bir planın amacı nedir? İnisiyatiften vazgeçer, karşı tarafın harekete geçmesine izin verir ve kaynakları harekete geçirme ve yoğunlaştırma ihtiyacına güvenir. Belirleyici bir savaştan mümkün olduğu kadar kaçınır ve yalnızca kaybetmenin imkansız olduğu durumlarda savaşa girer. Bu tanımlamadan Rusya'nın savaşın farklı dönemlerindeki tipik stratejik davranışını görebiliriz.

ABD, üstün kaynaklara sahip olmasa da ülkemizi ezmeye çalıştı ve hem kendisinin hem de müttefiklerinin yeteneklerini yanlış değerlendirerek, Rusya'yı izole etmek, iç protestoları teşvik etmek ve hükümete verilen desteği zayıflatmak gibi hedeflerine ulaşmak için çabaladı. Cephede büyük engeller yaratmak ve bunun sonucunda ülkeyi mümkün olan en kısa sürede yenmek. Artık askeri alandaki çatışma farklı bir aşamaya girmiş durumda ve Amerikalılar bu durumdan çıkış yolu aramak zorunda.

ABD'nin stratejik kültürünün özelliği müttefiklere yönelik geçiş dönemi yaklaşımıdır ve bir noktada 'Ukrayna varlığına' sahip olmanın maliyetinin Amerikalıların bundan faydalanmaya devam edemeyecek kadar yüksek olması beklenebilir.

RAND Corporation'ın Ocak 2023'te yayınlanan "Uzun Savaştan Kaçınma" başlıklı makalesi bu konuda oldukça aydınlatıcıdır. Açıkça, Ukrayna varlığına sahip olmanın göreceli faydalarının genel olarak zaten gerçekleştiğini, ancak bunu sürdürmenin maliyetlerinin artmaya devam ettiğini belirtiyor.

Bu, Ukrayna krizinin şartlı olarak sona ermesinden sonra ABD'nin ülkemizi ezmeye yönelik saldırı stratejisini kullanmaktan vazgeçeceği anlamına gelmiyor. Onlara göre 21. yüzyılın en önemli sorusunun belirlenmesinde önemli bir rakibiz:

Amerikan hegemonyası devam edecek mi, yoksa dünya daha dengeli, çok merkezli bir sisteme mi doğru ilerleyecek? Çok azımız bu sorunu çözme sürecinde kendimizi bu kadar kısa sürede askeri bir krizin içinde bulmayı beklerken, bu durum artık gelişmeleri hızlandırıyor.

Ukrayna'da "hegemonya ya da çok merkezlilik" draması çözülmeyecek çünkü Asya'da, Orta Doğu'da, Afrika'da ve nihayetinde Rusya ile ABD'nin karşıt tarafta olacağı Batı Yarımküre'de başka gerilim noktaları da olacak.

Amerikalılarla çatışmamız uzun bir süre sürecek, ancak ABD'nin ortak çıkarları ilgilendiren konuları tartışmaya açmak için kullanacağı belirli duraklamalar göreceğiz. Soğuk Savaş deneyiminden yola çıkarak, insanlığın hayatta kalması için ortak bir sorumluluğun olduğunun bilincindeyiz ve çatışmanın nükleer tırmanma riskinin nispeten düşük olduğunu düşünüyorum.

Rusya'nın görevi, benzer düşüncelere sahip devletlerle, hatta sonunda Batı'dan bazılarının da dahil olabileceği bir ilişkiler ağı oluşturmak olacak. ABD'nin stratejisi, Washington'un Ukrayna krizinin ilk aşamasında Batı Avrupa'da yapmayı başardığı stratejik özerklik noktalarını zorla ortadan kaldırmaktır; ancak bu hamle, bu bağlamdaki son başarılardan biriydi.

Andrey Sushentsov

Kaynak: Russian Today

Bu makaledeki görüşler yazarına aittir, TİMETURK'ün yayın politikasını yansıtmayabilir