Yarasalar kör değildir ve aslında gözlerini çok iyi görebilirler.

Çoğu yarasanın, ekolokasyon olarak bilinen karanlıkta kendilerine bir tür görme sağlayan gelişmiş kulakları varken, bu iyi kulaklar kötü gözlere sahip olmalarını gerektirmez.

Yarasalar iyi işitme yeteneklerini gecenin karanlığında yiyecek bulmak için, gözlerini ise günün ışığında yiyecek bulmak için kullanırlar.

Yarasaların görüşü, şafak ve alacakaranlıkta olduğu gibi düşük ışık koşullarına göre ayarlanmıştır.

Bazı yarasalar insanlar kadar iyi renk görüşüne sahip olmasa da, genel görüşleri şafak ve alacakaranlıkta insanlardan daha iyi olabilir.

Yarasalarla ilgili kitaplarında, yazar Barbara Schmidt-French ve Carol Butler, "Görüşü zayıf olan birine genellikle 'yarasa kadar kör' denir, ancak yarasalar aslında oldukça iyi görebildikleri için, görme keskinliği bir türden diğerine farklılık gösterdiği için bu ifade uygunsuzdur.

Megabat (meyve yarasaları) ve küçük yarasalar, birbirleriyle sosyal etkileşimleri sırasında, avcıları izlemek ve manzaralar arasında gezinmek için vizyona güvenirler.

Megabatların büyük gözleri vardır ve uçuş sırasında kendilerini yönlendirmek ve yiyecek bulmak için vizyona güvenirler.

Çoğu mikrobat, gezinmek ve bulmak için ekolokasyonu kullanır. Günlük aktiviteleri sırasında görmeyi kullanmalarına ve otuz üç ila altmış altı fit (on ila yirmi metre) olan etkili ekolokasyon aralığı dışındaki nesneleri tespit etmelerine rağmen, gözleri daha küçük olma eğilimindedirler.

Bazı yarasalar, meyve veya nektar yarasalarının yiyecek bulmalarına yardımcı olabilecek görsel desen ayrımcılığına da sahiptir.

"Kelimenin tam anlamıyla," bir yarasa kadar körsün "yorumu, Düşük ışık koşullarında mükemmel bir görüşe sahip olduğunuz anlamına gelmelidir, ancak bu genellikle genel olarak kötü bir görüşünüz olduğu anlamına gelir. Bu cümle, belki de yarasaların, başıboş dolaşan kör bir insana benzeyen hızlı, düzensiz uçuş düzenlerine sahip olmasından kaynaklanmıştır.

Kaynak: wtamu.edu