Ruslar, muhalefet lideri Alexei Navalnıy'ın tutuklanmasını protesto etmeye başladığından beri, güvenlik güçlerinin göstericileri tutuklamak için üst birimlerden ‘yetki' aldığı anlaşılıyor ve bu yetkiyi çok sayıda kişiye karşı kullandı. Ruslar, protestocularla dayanışma içinde arabalarının kornalarına kadar çalsa, kişisel tepkilerini riske atıyorlar. Protestolara verilen resmi yanıt, Kremlin'in geçmişteki baskısının ötesine geçiyor: Bu bir savaş.

Navalnıy uzun zamandır Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in önde gelen bir rakibi. Ancak tutuklanması (muhtemelen) Kremlin tarafından emredilen zehirlenmeden aylarca geçirdiği Almanya'dan Moskova'ya döndükten hemen sonra gerçekleşti.

Şimdi neredeyse üç yıl hapis cezasına çarptırıldığına göre - yetkililer onu daha fazla suçla suçlarlarsa bu uzatılabilir; Navalnıy'ın ahlaki duruşu Andrei Sakharov gibi son dönem Sovyet muhalifleriyle aynı seviyede. Birkaç hafta önce ahlaki bir zorunluluk nedeniyle tutuklanma riskini göze alabileceklerini hiç düşünmeyen Ruslar, şimdi sokaklara dökülüyor. Ve evde kalanların çoğu, protestoların ve Navalnıy'ın kötü durumunun haberlerini sempatik bir şekilde takip ediyor.

Elbette Putin rejimi daha önce de protestolarla karşılaştı. 2011'de Ruslar bir yasama seçiminin sonuçlarını protesto etmek için sokakları doldurdu ve gösteriler 2012'nin ilk yarısına kadar devam etti. Ancak Kremlin'in tepkisi o zamanlar çok farklıydı. Bazı protestocular cezai suçlamalarla karşı karşıya kalırken, gösteriler bu kadar acımasız bir şekilde ezilmedi. 2011'in sonlarında, Putin'in sivil toplumla gerçek bir diyaloğa girmeye hazır olduğuna, umutsuzluğa kapıldığına ve hatta rejiminin çöküşün eşiğinde olabileceğine dair umutları artırdığına dair söylentiler bile vardı.

O çöküş gelmedi. Ve bu sefer Kremlin göstericilerle pazarlık yapacağına dair hiçbir ipucu vermiyor. Muhafızlar Kremlin mahallesini ve Federal Güvenlik Servisi mahallesini çevreliyor ve polis ve Rosgvardiya (ulusal muhafız) o kadar çok protestocuyu tutukladı ki, gözaltı merkezlerinde yer kalmadı.

Ancak Putin'in düşüşünü görmek isteyenler için bu, on yıl önce olanlardan daha umut verici bir sonuç olabilir; çünkü başkanın savunmada olduğunu gösteriyor. Kremlin aslında bir sığınak haline geldi. Tarihsel olarak yolsuzluk suçlamalarına cevap vermekten kaçınan Putin, Navalnıy'ın yakın tarihli bir viral videoda yer aldığı Karadeniz'deki zengin saraya sahip olduğunu bile reddetti.

Bu değişim, yedi yıl önce Kırım'ın ilhakından bu yana Rusya'daki gelişmeleri yansıtıyor. Bu harekete yanıt olarak uygulanan Batı yaptırımları, Rusya ekonomisini kademeli olarak aşındırdı. Ve ekonomiye devlet müdahalesi otokratik bir rejimi sürdürmek için elzem olduğu için fiyatları düzenleme girişimleriyle neredeyse kaçınılmaz olarak sona eren bir yaklaşım ve kısa süre sonra siyasi erozyon izledi.

Son Sovyetler Birliği'ne hoş geldiniz.

Bugünün Rusya'sında, ekonomi politikası giderek daha ilkel hale geliyor: vergi mükelleflerinden para toplamak ve bunu, kanun yaptırımı ve bürokrasi (ana himayenin ana kaynağı) gibi Putin ve yandaşlarının istediği her şeye harcamak. Bu, güçlü güvenlik servisleri ve sokaklarda gençleri kovalayan ve onları coplarla döven siyah miğferli çevik kuvvet polisi anlamına gelir. Kremlin'in istediği her türlü cezayı veren yargıçlar anlamına geliyor. Ve bu, milyonlarca çalışanı olan ve Kremlin çizgisini akılsızca tekrarlayan (örneğin, Navalnıy'ın zehirlenmesinin Batı tarafından sahnelendiği) devasa bir bürokratik makine anlamına geliyor.

Görünüşe göre daha az önemli olan, işleyen bir ekonomidir. Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinden bu yana özel ve yabancı yatırımcılar ilgisini kaybetti. Ekonomik büyümenin neredeyse sıfırın üzerine çıkmasıyla, reel gelirler 2014'ten bu yana % 10.6 düştü. Rus hükümeti 2020'de GSYİH'da % 3.1'lik bir düşüş bildirdi, ancak bu ruble bazında ve ruble gün geçtikçe zayıflıyor. ABD doları cinsinden ölçüldüğünde, Rusya'nın 2020'deki GSYİH'si 2019'dakinden % 10 daha küçüktü.

Ekonomistler, rublenin "politik faktörler" nedeniyle değerinin düşük olduğunu söylüyor. Ancak bu faktörler Kremlin'in kendi yarattığı faktörlerdir. Ekonomiyi diz çöktüren, Putin'in yalnızca demokratikleşme ve ekonomik liberalleşmeyi değil, her türlü modernleşme girişimini de kesin olarak reddetmesidir.

Ve acı çeken sadece ekonomi değil. Rusya'nın yargı sistemi artık inandırıcı değil. Öğretim üyeleri kendilerini boğarken ve öğrenci aktivistleri kovulurken üniversiteler entelektüel güçlerini kaybediyor. Devlet bürokrasisi bile kötüye gidiyor. Dışişleri bakanlığı Batı ile verimli müzakereler yürütemiyorsa, bunun ne faydası var? Tek amacı kaba, Stalinist tarzda propaganda yapmak mı?

Bu kurumsal çürük, Putin rejiminin ahlaki, politik ve teknolojik olarak modası geçmiş hale gelme derecesini yansıtıyor. Korkulan NKVD'nin (Sovyetler Birliği'nin gizli polisi) yöneticisi Genrikh Yagoda'nın portreleri, polis karakollarında asılı duruyor (Navalnıy'ın duruşmalarından birinde görülüyordu). Rosatom State Atomiс Energy Corporation'ın sergi salonu için Stalin'den sonra yirminci yüzyıl Rus tarihinin en korkunç figürü olan Lavrenti Beria'nın bir heykeli planlanıyor.

Devlet geçmişe tutunurken, Rus toplumu modernleşiyor. Bugün Rusya'daki gerçek çatışma burada yatıyor: Modası geçmiş ve modern, sıradan Rusların kalpleri ve akılları için rekabet ediyor. Bu savaşta taviz olmayacak. Muhalefet faaliyeti cezai bir suç olarak görülüyor. Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar ve bağımsız medya, yabancı temsilciler olarak etiketleniyor.

Yetkililer, Navalnıy'ı hapse göndererek nüfuzunu engellediklerini düşünüyor. Ancak, daha önce ondan pek hoşlanmayanlar arasında bile popülaritesini artırarak tam tersi sonucu elde ettiler. Navalnıy birçokları için ahlaki bir otorite haline geldi ve kendisine ve protestolara büyük ilgi çekti. Aynı zamanda yetkililerin vahşetini de açığa çıkardı. Ancak onaylamama oranı yine de arttı, çünkü Putin'e sadık olanlar onu istikrar için gerçek bir tehdit olarak görüyorlar.

Ancak aynı anket, Navalnıy'ın özellikle 18 ila 24 yaşları arasındaki gençler arasında büyük bir desteğe sahip olduğunu gösteriyor. Diğer bir deyişle, Putin gelecek nesiller için savaşını Navalnıy'a kaptırmaya başlıyor. Protestolar Rus siyasetini ikili bir meseleye dönüştürdü: Ya Navalnıy ile ya da Putin'le birliktesiniz. Ve bu, Putin'in kazanabileceğinden artık emin olmadığı bir yarışma.

(Andrei Kolesnikov, Carnegie Moskova Merkezinde Rusya İç Politika ve Siyasi Kurumlar Programının kıdemli bir üyesi ve Başkanıdır.)

Kaynak: Japantimes.com