ABD'nin Venezuela Devlet Başkanı Maduro iktidarını sonlandırmak için baskılarını artırdığı şu günlerde; Maduro'ya yönelik ‘diktatörlük” yaftası büyük eleştiri alıyor.
Londra merkezli Filistinli bir yazar Hüseyin Walid, Maduro'yu, Saddam Hüseyin, Muammer Kaddafi ve Beşşar Esed gibi diktatörlerle karşılaştırmanın yanlış olduğunu savundu. Filistinli yazar, diğer diktatörlerini aksine Maduro'nun iktidara, askeri darbeyle değil, iki defa demokratik seçimle iş başına geldiğini savundu.
Yazarın, Maduro ile ilgili kaleme aldığı yazı şöyle:
ABD, SAVAŞ
DAVULLARI ÇALIYOR
“Pek çok iyi niyetli (ve bazıları kadar az) liberallerin iddia ettiği şeye rağmen, Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti'nin şu anki başkanı olan Nicolas Maduro , Esad değil, Venezüella Suriye, Libya veya Irak değil.
Aslında, Orta Doğu siyasetinin merceğini Venezüella'da devam eden duruma uygulamak çok tehlikeli değilse de saçma. Venezüella'nın Kolombiya ve Brezilya ile olan sınırlarındaki gerilimler sürekli yüksek olduğundan, ABD savaş makinesi, müttefikleri ve liberal medya ponpon kızları savaş davullarını dövdüler.
ABD destekli darbesi şu an tam hızıyla sürüyor ve Washington'un Venezela'ya bağlı askeri bir askeri saldırısı ufukta görünüyor, bu yüzden tembel ve zarar verici analizlere ve yanlış denkliklere maruz kalamayız. Tarihsel kayıt darbelerin ve askeri müdahalelerin yalnızca felaket getirdiğini ve vicdan halkının ne pahasına olursa olsun onlara karşı koyması ve reddetmesi gerektiğini gösteriyor.
ABD DESTEKLİ DARBELER
ÜLKELERE BÜYÜK ZARAR VERDİ
Salvador Allende'nin devrilmesinden ve 1973'te Şili'deki Augusto Pinochet'nin yükselişinden, 2009'da Honduras'taki Manuel Zelaya'yı kaçırmaya, ABD'nin sol ve merkez sol hükümetlere yönelik darbeleri Latin Amerika devletlerine büyük ve uzun süreli zarar vermiştir. kurumlar ve insanları.
Venezuela'da yapılan bu tür eylemlerin farklı bir şeyle sonuçlanacağını öne sürecek çok az şey var.
Son yıllarda, yanlışlıklar, kasıtlı ihmaller ve anlamsız histerilere dayanan bir anlatım, Venezuela ve Bolivarcı devrimi konusundaki uluslararası tartışmaya hükmediyor ve çoğu insanın Maduro'nun çıkarılması umuduyla omuz silkme ihtimalini çok fazla kolaylaştırdı.
MADURO'NUN EKSİLERİ
Venezuela açıkça sosyalist bir cennet değil ve Maduro hükümetinin Venezuela'nın mevcut sorunlarının çoğunu en azından kısmen suçlamak olduğu inkar edilemez: Yıkıcı ekonomik krizden ve ardından toplu göçten giderek artan suç oranına ve yaygın yolsuzluğa kadar.
Uluslararası Af Örgütü'nün belirttiği gibi , hem Maduro hem de selefi, Hugo Chavez , otoriter eğilimler, insan hakları ihlalleri ve yargıya karışmış bir geçmişe sahipti. Son yıllarda, protestocuların ölümü ve hapsedilmesiyle sonuçlanan devlet güvenlik düzeneğini içeren siyasi şiddet olayları da yaşandı.
Ayrıca, Bolivarcı hükümet bazı otokratik devletlerle yakın ilişkiler kurdu ve 2011'deki halk ayaklanmasının patlak vermesinin ardından Suriye ve Libya'daki rejimlere destek verdi.
DİĞER DİKTATÖRLERLE
KARŞILAŞTIRMAK DOĞRU DEĞİL
Bütün bu sorunların ortaya çıkarılması ve eleştirilmesi gerekirken, Maduro'yu Esad, Muammer Kaddafi veya Saddam Hüseyin ile karşılaştırılabilir bir diktatör yapmazlar.
Maduro iktidara bu diktatörlerin hiçbiri gibi gelmedi. Bir askeri darbeye liderlik etmedi ve babasından bir aile mülkü gibi yönettiği bir ülkeyi miras almadı. İki kez demokratik olarak seçildi. Chavez'in kurduğu ve Maduro'nun şimdi temsil ettiği Bolivarcı Devrimci Hareket ile bu zorbaları iktidarda destekleyen ve sürdüren güçler arasında çok az benzerlik var.
VENEZUELA'DAKİ KRİZ
ABD'NİN DAYATMASIYLA ÇIKTI
Chavismo, devletin zenginliklerini yoksulları güçlendirmek ve güçlendirmek için yatırım yapmak isteyen demokratik, solcu, popüler bir harekettir. Venezuela'nın yoksul, siyah ve yerli halklarının beyaz Venezuelalı İspanyol seçkin elitleri, ABD müdahalesinin devam eden kötü huylu etkileri ve Washington'un Latin Amerika'ya dayatmaya çalıştığı feci ekonomik politikaların tarihsel marjinalleşmesi ve sömürülmesi bağlamında ortaya çıktı.
2000'li yılların başından beri, birbirini takip eden Chavista hükümetleri, milyonlarca marjinal Venezuelalı için sağlık, eğitim, istihdam, gelir, gıda güvenliği ve sosyal destek ve hizmetlerin iyileştirilmesinde büyük adımlar attı .
Bu arada, ülkenin dışında, Orta Amerika ve Karayipler'deki devletlere de yardım ettiler, uzun izole edilmiş Küba'yı kucakladılar, Latin Amerika'da siyasi ve ekonomik bağımsızlığı teşvik ettiler ve Filistin halkına güçlü ve gönülsüz bir dayanışma ve destek sundular.
ORTADOĞU ÜLKELERİNDEKİ
AYAKLANMALARLA İLGİSİ YOK
Bu politikaları ilerletmek için, Chavismo oy sandığına güvendi. Chavez kendisi oldukça popülerdi ve dört kez seçildi, hükümeti de çeşitli referandumlar kazandı. Vefat etmeden önce, ilk seçimini küçük bir farkla kazandıran halefi olarak Maduro'yu seçti. 2018'deki cumhurbaşkanlığı seçiminde oyların yüzde 30'u diğer iki özel olarak Chavista karşıtı adaylara gitti.
Bu yirmi yıl boyunca, Venezuela muhalefeti siyasi olarak örgütlenmeye devam etti ve mecliste, medyada ve sokaklarda temsil edildi. Hükümet karşıtı mitingleri ve etkinlikleri bugün, yıllardır hiçbir şekilde muhalif siyasi alan olmadığı Ortadoğu ülkelerinde süpürülen 2011 halk ayaklanmaları ile hiçbir ilgisi yoktur.
MUHALEFET DEMOKRATİK YOLLARLA
İŞ BAŞINA GELEMEYECEĞİNİ BİLİYOR
Kuşkusuz, Bolivarcı devrimin ilerlemelerinin birçoğu devam eden ekonomik krizle büyük ölçüde geri çekildi, ancak buna rağmen, Maduro taraftarları devrimin yenilmesi durumunda hala kaybedecekleri çok şey olduğunu biliyor. Venezuela muhalefetinin Bolivarcı hareketini asla demokratik yollarla ortadan kaldıramamasının sebeplerinden biri de bu.
Bu devrimci süreçleri durduramayan muhalefet liderleri, Bolivarcı hükümeti baştan başlayarak başarısız darbe girişimleri , ekonomik savaş yürütme ve seçim boykotları çağrısı yoluyla yetkisizleştirmek istediler .
Geçmişte, bunların hepsi başarısız oldu. Bununla birlikte, muhalefetin Maduro yönetimi tarafından yapılan yanlış yönetim ve petrol fiyatlarındaki düşüşle birlikte ekonomik savaş kullanımı, şimdiye dek imkansız olanı başarması için mükemmel bir fırsat veriyor .
ABD'NİN YARDIM GİRİŞİ
İKİ YÜZLÜ VE UTANÇ VERİCİ
Ekonomik kriz Venezuela'daki krizi tırmandırırken; Washington'un, yardımını siyasi bir araç olarak kullanması iki yüzlü ve utanç verici. Bu yardım girişleri siyasi krizi daha da kötüleştirdi.
ABD'nin Venezuela'ya karşı uyguladığı krizi tırmandırma politikası insan hakları, demokrasinin teşviki veya yolsuzlukla mücadeleyle hiçbir ilgisi yok.
Gerçekten de, Maduro hükümetinin hataları var, ancak diktatörlük rejimi değil ve Chavismo Baasçılık değil. Chavismo, ülkede hala popüler bir desteğe sahip ve birçok marjinal Venezuelalıya yardım etti. Taraftarlarıyla dayanışma göstermeli ve ABD müdahalesini reddetmeliyiz.
