Şunu hayal edin:
Çok uzak olmayan bir gelecekte, 11 yaşında bir erkek çocuk eve geliyor ve kız olduğunu söylüyor. Arkadaşlarıyla dışarı çıkmak için dolgulu bir sutyen ve mikro etek giyiyor ve yüzü makyajla dolu. Anne babası ona bu şekilde dışarı çıkamayacağını söylediğinde, bunun cinsiyet kimliğini ifade etme yolu olduğunu söylüyor ve polisi aramakla tehdit ediyor.
Aklı başında bir ülkede bu, belki de kısa süreli bir öfke nöbetinden başka hiçbir şey olmazdı. Ancak çocuk İskoçya'da ise ve yasalaşma şansı yüksek olan yeni teklifler altındaysa, hikaye bir gün tamamen farklı bir şekilde sona erebilir.
Polis çağrıyı ciddiye alıyor. Eve vardıklarında ebeveynler tutuklanıyor ve çocuklarının cinsiyet kimliğini doğrulamayı reddettikleri için yedi yıla kadar hapisle tehdit ediliyor.
Kulağa saçma gelebilir ama İskoç Ulusal Partisi bunu gerçeğe dönüştürmek için çok çalışıyor gibi görünüyor. Parti, çocuklarını transseksüel olarak doğrulamayı reddeden ebeveynleri suçlayabilecek yeni bir yasa önerdi.
Suç sayılabilecek eylemler arasında, çocuğunu cinsiyet teorisyenlerinden korumak için hareket eden ebeveyn tarafından alınmış olsa bile, birinin "cinsel yönelimini veya cinsiyet kimliğini yansıtacak şekilde giyinmesini" engellemek yer alıyor.
Bu iğrenç yasa, “dönüşüm terapisini” durdurmak adına öne sürülüyor, ama hiç de öyle değil. Farkı bilmeliyiz.
2014 yılında lezbiyen ve gey kültürü üzerine bir kitap araştırırken ABD'de bir Hıristiyan dönüşüm terapistine gizli görev gereği gittim.
Sahte bir kişiliğe bürünmüş olmama rağmen, kırgın, kötü ve sevilemez olduğumun söylendiği sonraki hafta benim için korkunçtu. Sevgi dolu bir ebeveynin cinsiyet ideolojisinin etkisinden endişe etmesi ve çocuğunun iyiliğiyle ilgilenmesi çok farklı bir konudur.
Sonuçta ebeveynlerin endişelenmek için iyi nedenleri var. Geçtiğimiz on yılda, transgender veya non-binary (ne erkek ne de kız) olduğunu iddia eden ve cinsiyet kliniklerine başvuran çocukların sayısı hızla arttı.
Gerçekler şok edici. Cinsiyet kliniklerine başvuran çocukların büyük bir kısmında bir tür otizm vardır. Ergenlik engelleyiciler neredeyse her zaman genç bir kişiyi 18 yaşına geldiğinde geri dönüşü olmayan çapraz cinsiyet hormonlarına yönlendirir. Çocuğun yaşayabileceği ciddi zihinsel sağlık sorunları ve travmalar genellikle doğrulama adına göz ardı edilir. Onları transseksüel olarak görüyorlar.
NHS Cinsiyet Kimliği Geliştirme Hizmeti'ne ilişkin geçici Cass İncelemesi, hem ergenliği kesintiye uğratan ilaçların çocuklar üzerindeki etkilerine ilişkin belirgin bir kanıt eksikliği hem de bunların amaçlarına ilişkin büyük bir kafa karışıklığı olduğunu çok açık bir şekilde ortaya koydu. Ebeveynlerin, çocuklarının hayatlarının geri kalanını etkileyecek tehlikeli bir kurguya kapılmalarını önleme konusunda sadece hakları değil, aynı zamanda görevleri de var.
Çocuklarınıza gerçeği söylemek ve yanlış bedende sıkışıp kalmak diye bir şeyin olmadığını söylemek "dönüşüm terapisi" değildir. Yetişkinlerin gençlere özen gösterme görevi vardır ve bazen bu onların çaresizce yaptıkları bir şeyi yapmalarını engellemek anlamına gelir çünkü bunun onlara vereceği zararı biliyoruz.
Bunun tersine, "dönüşüm terapisi", yaklaşımının gerçek maliyeti giderek artan kanıtlarına rağmen, çocuklara karşı cinsiyet olarak tanımlanmalarının sorunlarını çözeceğini söyleyen ve onları tıbbi yollara itenlerin eylemlerini daha iyi tanımlıyor.
Çocuğu için en iyisini yapmak ve onu zarardan korumak bir ebeveynin görevidir. Bu, onları yalnızca sosyal medyadaki aktivistlerden değil, aynı zamanda sosyal medyada reklamını yapan özel cinsiyet klinisyenlerinden, propaganda pompalamakla meşgul olan toplumsal cinsiyet endüstrisinden korumayı da içeriyor.
Benim görüşüme göre, bu şekilde "onaylanmanın" çocuklar açısından korkunç sonuçlarını ortaya koyan birçok ihbarcıyı (hem Tavistock içinde hem de başka yerlerde) görmezden gelen, çocukları ergenlik engelleyicilerle tedavi etmeye devam eden bu klinisyenlerden bazıları ve onları "cinsiyet değiştirmeye" yönlendiren kişiler soruşturma altında olmalı.
Julie Bindel
Kaynak: The Telegraph
