"Orkun't" isimli twitter kullanıcısı, 6 Şubat gecesi evindeyken yakalandığı deprem sonrası bina enkazının altında yaşadığı anları ve nasıl kurtarıldığını anlattı.
Depremlerde büyük yıkım gören ilçelerden İskenderun'daki Eda Apartmanı sakinlerinden olduğunu belirten "Orkun't", deprem sırasında ve sonrasında yaşadığı korkunç dakikaları bir dizi paylaşımla anlattı.
Kahramanmaraş merkezli depremlerde İskenderun ilçesi Piri Reis Mahallesi Cengiz Topel Caddesi'ndeki Eda Apartmanı da yıkıldı. Arama-kurtarma çalışmalarıyla 8 kişinin enkazdan çıkarıldığı apartmanda oturanlardan depremde 15 kişi kurtulurken, 28 kişinin ise cesedine ulaşıldığı bilgisi ajanslarda yer almıştı.
2 gün önce enkazda 2 kişinin daha cansız bedenleri çıkarılmıştı. Binada hayatını kaybedenlerin sayısının yine aynı gün 30'a yükseldiği açıklanmıştı. 120 kişinin yaşadığı ve deprem sırasında evde oldukları değerlendirilen bina enkazındaki çalışmalar sürüyor.
"SİZE DEPREMİ ANLATAYIM"Size depremi anlatayım. Ben iskenderun sahil evleri eda apartmanında yakalandım bi iş için bi arkadaşımın evindeydim meğer apartmanada önemli insanlar oturuyormuş depremden sonra farkettim.
Ben o gece uyumadım veri işliyodum. veri işlerken önden küçük bi deprem vurdu depremin olduğunu anladım. oturduğum yer deniz manzaralı camın önündeki ahşap koltuktu
ahşap mobilyadan koltuğun az ilerisinde kanepe vardı. hemen kanepe ile koltuğun arasına girdim kafamı kapattım. Ev çalkalanıyordu ve buruluyordu. Kolonlardan ya da kirişlerden gelen gıcırtı sesleri artınca evin de rotasyonu ve çalkalanması artınca binanın çökeceğini anladım
"EV ÇALKALANARAK DÖNMEYE BAŞLADI"Tüm bunlar saniyeler içerisinde oluyordu. Ev rotasyona uğrayarak ve çalkalanarak çökmeye başladı. ayağımı bastığım taban ayağımın altından düştü. sonra da kafama tavan düştü. 4.20den itibaren enkazdaydım. Öksürdüm kanlı balgam geldi meğer kafama düşen tavan sırtıma da vurmuş ben kapanınca.
Genel durumuma baktım. belimden itibaren sırtım ağrıyordu. onun haricinde deniz manzaralı camın olduğu yerde açıklık oluşmuş ayağımın altındaydı orası hava geliyordu. Bilgisayarım ve cüzdanım oradaki sehpanın üzerindeydi depremden önce
Sağ tarafıma yan yatmış bir şekilde hemen üzerimde tavan hareketimi kısıtlıyordu, sırt üstü yatamıyordum zaten belim ağrıdığı için de dönemiyordum ama elimi kolumu bacaklarımı oynatabiliyordum.
Depremden sonra düşüp öksürdükten hemen sonra etrafı yokladım ve telefonumu buldum. Babama mesaj attım ama GSM çekmiyordu mobil veri yoktu. Telefonun şarjı %84 falandı idareli kullanmalıydım. Durumum gayet iyiydi enkazda
Saat 5:30 a kadar sesimi duyan var mı diye bağırdım, derinlerden ya da aşağılardan bi yerlerden bağıran biri vardı onunla karşılıklı bağrıştık ama beni duyabildiğini düşünmüyorum. 6:00 gibi dışarıdan enkaza gelenler vardı dışarının sesini duyabiliyordum
Köpekle gelenler ve iş makinelerinin çalışma sesleri, insanların seslenmeleri vs vs hepsini duydum. İnsanların oraya gelmesi bana umut veriyordu
Bizim binaya gelenler hep seslendiler ben de onlara seslendim bağırdım ama beni duymadılar çünkü üzerimde kocaman tavan vardı. altımda ise fayans tabanlı bi yer vardı. anladığım kadarıyla ev yıkılırken biz alt katlardaki farklı odalara çöktük heralde "BAĞIRDIKÇA DUYULMADIĞIMI ANLADIM"
Enkazda tam başyukarı-başucumda bir ahşap yatak vardı ayağımın ucunda depremden önceki koltuk. Sırtım denize bakar vaziyette karşımda başka bir dairenin ahşap kanepesi vardı ayak ucum ise açıktı oradan hava giriyordu
Ben bağırdım ama bağırdıkça duyulmadığımı anladım zaman geçtikçe aşağıdan gelen ses kesildi. zaten ikinci depremi ben artçı deprem zannettim sonra hep artçılar oldu. İkinci depremde binada herhangi bir yeni yıkım ya da kıpırtı olmadı. Ama yeraltından gelen uğultuyu duydum
Çok sessiz bir ortamda olduğunuzu düşünün herşeyi duyuyosunuz ama sesiniz duyulmuyor. Aynı öldükten sonra ruhunuzun yukarı çıkması gibi düşünebilirsiniz
Dışarıdan teyzeler geldi ağlayarak ağıt tuttular duydum. Daha sonra birileri geldi Cavide hanım diye birini aradılar ben onlara bağırdım ama duymadılar
Öğlen 12 ye kadar bu böyle devam etti. telefondan babama mesaj atıyorum. Ölüm ya da dirim çıkartılırsa mesaj gitsin diye. Ümit abime de attım. Okuldan danışman hocamdan helallik istedim ona da mesaj attım
"KENDİ RUHUMA FATİHA OKUDUM, ALLAH'A TESLİM OLDUM"Mesajları attıktan sonra bura benim tabutum olacak galiba dedim
ya açlıktan ya susuzluktan ya da bi şekilde havasızlıktan ya da yanlış arama kurtarma sırasında molozlar kaldırılırken bi şekilde ölebileceğim diye düşündüm. Çünkü iş makineleri vardı ve ciddi ciddi çalışıyorlardı
12 gibi fatiha okudum kendi ruhuma :D sonra Allaha teslim oldum, öleceksem ölürüm kurtulacaksam kurtulurum ne olacaksa olsun dedim uyudum
Saat 2 gibi uyandım dışarıdan sesler geliyordu. Alttan bağıran adamın sesi kesilmişti. Ama dışarıdan gelen sesler çok yakınımdaydı
"BENİ ONLAR KURTARDI"
Bağırınca duyulmayacağımı biliyordum. Altımda fayans vardı baş ucumda beton parçaları vardı kırılmış avuca sığacak şekilde. Betonu fayansa vura vura ses çıkarttım beni duydular geldiler o ayak ucumdan benimle konuştular
5-6 kişilerdi içlerinde bir tane liderleri vardı full organizelerdi. Onlar beni kurtardılar. saat 2 de demir kestiler beton kırdılar beton deldiler hepsi beni kurtarmak için çalıştılar
Ayakucumdaki delikten çıkarmak istediler ama orada üçgen şeklinde bir engel vardı tam olarak bir platform gibiydi benden tarafa bir yanı açık tarafa da bir yanı 3gen piramit gibiydi. Sırtım tarafında ise toprak gibi bişey vardı bastırabiliyordum orası yumuşaktı
Beni arkamdan çıkarın dedim sırtımın orayı alın temizleyin dedim öyle de yaptılar. sırtımın orayı temizlediler meğer orada da beton varmış. Orayı hiltilerle kırdılar parçaladılar demirlerini kestiler benim çıkabileceğim şekilde bi delik açtılar
Ama demir kesilirken garip bir koku vardı toz gibi dedim kesin akciğerlerimden hastalanacam ama hayatım kurtuluyor sağlığın mı canın mı Orkun dedim :D
Beton kesilirken de o çıkan toz bildiğiniz kil boyu malzemeden daha ince taneli bişey o da ciğerime girdi. Zaten kanlı balgam tükürmüştüm. Dedim kurtuluyorum artık nolacaksa olsun ileride kanserden ölsem de olur "UYUMAMA İZİN VERMEDİLER"
Beni kurtarırlarken uyumama izin vermediler hep sohbet ettiler annem gelmiş babam gelmiş kardeşim gelmiş beni beklemişler Babam gelmiş babama selam söyleyin dedim :D
Bi delik açtılar ama o delik zor açıldı. dedim ki kurtarmacılara abi kriko koyun tavanı kaldırın ben çıkarım dedim. Üzerinde 2 kat daha var Orkun dediler. İmkansız yani benim dediğim.
Tam sırtımın oradaki delikten kollarını uzattılar koltuk altıma girdiler beni bi deliğe dik hale gelecek şekilde çektiler. Belim çok fena ağrıyordu.
Abi biraz bekleyin dedim 3 tur çekerek beni delikten çıkardılar deliğin tam oraya oturttular. Etrafa bakıyorum sarı sarı giymiş birileri vardı beni kurtaranlar genç genç çocuklardı
