Bakır Çağı hayvan gravürleriyle ilgili yapılan araştırma sonucunda çocukların baykuş çizme becerilerinin pek olmadığı anlaşıldı. Daha önce, bulunan eski baykuş tasvirleri ritüel eserler olarak yorumlanmıştı, ancak gravürlerin "çizgi film benzeri" doğası, bunların aslında çocuklar tarafından ve çocuklar için yapılmış oyuncaklar olabileceğini öneriyor.
İber Yarımadası'ndaki Bakır Çağı mezarlarında baykuşları andıran birkaç bin oyulmuş arduvaz levha bulundu. Arkeologlar bir asırdan fazla bir süredir bu oymaların işlevini tartışırken, çoğu akademisyen bunların tanrıçaları temsil ettiği ve cenaze törenlerinde kullanıldığı fikrini destekledi.
Ancak, yeni bir çalışmanın yazarları, baykuş plakalarının bu kadar törensel bir öneme sahip olamayacak kadar basit göründüğüne işaret ederek bu teoriye karşı çıkıyor.
Örneğin, birçok antik cenaze objesinin keşif alanından bazen yüzlerce kilometre uzaktaki uzak bölgelerden gelen altın, fildişi veya kaya kristali gibi değerli malzemelerden veya nadir kayalardan yapıldığını belirtiyorlar. Buna karşılık arduvaz, İber yerleşim yerlerinde ve çevresinde kolayca bol miktarda bulunuyordu ve bu nedenle değerli bir malzeme olarak kabul edilmiyordu.
Ayrıca arduvaz üzerine oymacılığın en deneyimsiz zanaatkarlar tarafından bile kolayca yapılabileceğini söylüyorlar. Eğitimsiz katılımcıların sadece birkaç saat içinde plakları kopyalamayı başardıkları önceki deneylere işaret ederek, "plak üretimi ve tasarımı basitti ve yüksek beceri veya yoğun emek gerektirmiyordu" diyorlar. Bu nedenle, nesnelerin ilkel doğası, araştırmacıları bunların usta zanaatkarlar tarafından değil, çocuklar tarafından üretildiğinden şüphelenmeye yöneltti. Arduvazın bol miktarda bulunması ve kazınmasının çok kolay olması, onu gençlerin üzerine çizim çalışması yapması için mükemmel bir malzeme haline getiriyor. "Oyulmuş levhaların bazılarında çizgi film karakteri gibi bir baykuş görüyoruz. Sanki bir çocuk tarafından tasarlanmış gibi" diyorlar.
