Habertürk yazarı Murat Bardakçı, dün yayınlanan yazısında, Fransa'nın başkenti Paris'in simgelerinden 850 yıllık mimari başyapıt Notre Dame Katedrali'nde çıkan yangına değindi.
İşte o yazının bir bölümü:
Paris'in bu köşede on beş gün kadar önce bahsettiğim meşhur Notre Dame Katedrali, yazımın üzerinden iki hafta geçtikten sonra cayır cayır yandı!
Notre Dame ile Türk cihan hâkimiyeti hayâlinin sembollerinden olan “Kızıl Elma” arasında bir münasebetin bulunduğunu ve Fatih Sultan Mehmed'in Kızıl Elma hayâlinin Notre Dame'ın çan kulelerine sancak dikmek olduğunu bilir misiniz?
Gedik Ahmed Paşa'nın Fatih'in emri ile 1480'de İtalya'nın güneyindeki Otranto'ya yaptığı sefer, hükümdarın o zamanlar “Kızıl Elma” diye bilinen Roma'ya hâkim olma plânının ilk aşaması idi. Yıldırım Bayezid'in “Atıma, yemini Roma'daki Sen Piyer Kilisesi'nin mihrabında yedireceğim” dediği biliniyordu ve Fatih'in de o zamana kadar Roma'da nihayet bulan “Kızıl Elma”nın sınırını Paris'e kadar uzatıp Notre Dame Katedrali'nin kulelerine kendi sancağını dikmekten sözettiği duyulmuştu.
Ama, hayali gerçek olamadı…
Fransızlar şimdi bir taraftan felâketin getirdiği şaşkınlığı üzerilerinden atmaya çalışırlarken sadece kendilerinin değil, Katolik âleminin ve dünya mimarîsinin en önemli mekânlarından olan katedrali tekrar nasıl ayağa kaldırabileceklerini tartışıyorlar.
Hâle bakın! Notre Dame'ın restorasyonu için bundan bir hafta öncesine kadar her kapının ipini çekip 150 milyon euro aranıyordu, derken katedral bir anda alevlere kurban gitti, bağışlar yangınının hemen akabinde yağmaya başladı ve sadece bir günde 600 milyon euro bağış toplandı!
Paris'te meydana gelen faciayı yakından takip edenler haberlerde işitmiş yahut okumuşlardır: Notre Dame'ın küle dönen çatısını tekrar yapabilmek için en az on metre uzunluğunda, eski, hattâ birkaç asırlık meşe kütüklerine ihtiyaç varmış ama bu ağaçları temin edebilmek artık imkânsız gibi imiş! Mimarların söylediklerine göre şimdi 800 küsur yaşında olan mâbedin inşasında kullanılan meşelerin en yenisi 300 senelik imiş, genellikle dört asırlık ağaçlar tercih edilmiş, dolayısı ile geçen gün cayır cayır yanan çatıda kullanılan ağaçlar aslında 1200, hattâ 1300 yaşında imişler, Fransa'da gerçi meşe ormanları mevcutmuş ama onbinlerce dönüm genişliğinde ve bu kadar yaşlı meşenin tedarikine artık imkân yokmuş!
İşte bu yüzden, Notre Dame'ın çatısının şimdi geleneksel metodun haricinde, yani meşe kütüğü kullanmadan, modern malzeme ile ne şekilde yapılabileceği tartışılıyor.
ŞAŞAASINA SÖZÜM YOK AMA…
Paris'e ne zaman gitsem Notre Dame'e mutlaka yolum düştü. Zira mekân sadece katedralden, yani iri bir kiliseden ibaret değildi; konser yahut sergi gibi kültürel etkinliklerin, hem de sıradan değil, önemli kültür faaliyetlerinin mekânı idi…
Ama, Notre Dame'a ne zaman gidecek olsam, açık söyleyeyim, içim kapanır, hafakanlar basardı! Gerçi mimarî bakımdan şaşaasına, içeriye adımınızı attığınız anda sersemleten tantanasına, şatafatına, sergilenen tarihî eserlere, vesaireye tabii birşey diyemem ama hissettiğim sıkıntının sebebi galiba bütün Gotik kiliselerde olduğu gibi Notre Dame'ın da iç mekânının boğucu karanlığı idi. İçeride verilen en mükemmel konserin ardından bile dışarıya çıktığımda derin bir “Oooooh!” çekerdim!