Müttefik donanmalarının Çanakkale Boğazı'nda feci bir cepheye dönüşen cepheyi açmasını savunmuştu.
Daha sonra, “Resim, en zor zamanlarımda imdadıma yetişti” diye yazdı.
Ancak Churchill'e diğer ortamlarda yarayan azim, aynı zamanda onu 500'den fazla eser yaratan bir fırça ile güvenilir, üretken bir sanatçı haline getirdi.
Geçen ay açık artırmada üç Churchill eseri 376.000 ila 630.000 dolar arasında değişen fiyatlarla satıldı. İkisi Churchill'in 1955'te İngiltere'nin başbakanı olan Anthony Eden'e verdiği resimlerdi - “Still Life, Silver at Chartwell” ve “The Canal at St-Georges-Motel” (1930 dolaylarında) - ve Eden mirasçıları tarafından Christie's London'da satıldı.
Geçen yıl, Churchill'in bir eseri için düzenlenen yeni bir müzayedede rekor kırıldı ve Marakeş'i betimleyen “Kutubiye Camii Kulesi” (1943), Londra'daki Christie's'te Belçikalı bir koleksiyoncuya 11,5 milyon dolara satıldı. Koleksiyoncu aynı satışta Churchill'in iki eserini daha satın aldı: 2.6 milyon dolara “Scene at Marrakesh” (1935) ve 1,5 milyon dolara “St. Paul's Churchyard” (1927).
New Orleans'lı sanat ve antika satıcısı Bill Rau'ya göre, "Kutubiye Camii Kulesi", aktris ve film yapımcısı Angelina Jolie'ye aitti ve onu ayrılmadan önce kocası Brad Pitt'ten hediye olarak aldı. Bill Rau, Pitt'e o eser de dahil olmak üzere birçok Churchill eseri sattığını söyledi.
Churchill, II. Dünya Savaşı sırasında yaptığı tek tablo olduğuna inanılan Kutubiye Camii tablosunu Başkan Franklin D. Roosevelt'e hediye etti. Bunu, Mihver devletlerinin “koşulsuz teslimiyetini” sürdürmeye karar verdikleri Kazablanka Konferansı'ndan sonra yaptı. Toplantılarından sonra Churchill ve Roosevelt, Marakeş ve Atlas Dağları üzerinde gün batımını birlikte izlediler ve Churchill daha sonra o manzarayı tablolaştırdı.
Churchill'in eserlerinin diğer alıcıları arasında ABD BaşkanlarI Eisenhower ve Truman, Kraliçe Elizabeth II, General George S. Marshall, David Lloyd George, Mareşal Bernard Montgomery, Clare Boothe Luce, Vivien Leigh ve Laurence Olivier vardı.
Geçen yıl, Churchill'in Aristotle Onassis'e 1921 tarihli bir manzara olan “The Moat, Breccles” adlı tablosu, Onassis'in varisleri tarafından New York'taki Phillips müzayedesinde 1.85 milyon dolara satıldı. Phillips'in bir sözcüsü, Churchill'in Onassis'e tabloyu 1961'de arkadaşlıklarını kutlamak için verdiğini ve eserin Onassis'in yatında El Greco, Gauguin ve Pissarro'nun eserlerinin yanında asılı olduğunu söyledi.
David Coombs'un Churchill ile ilgili “Sir Winston Churchill: Hayatı ve Resimleri” kitabına göre, 1950'lerde bir tablo başka bir hediye olarak, New York Times'ın o zamanki yayıncısı Arthur Hays Sulzberger'e 20. yıldönümünü kutlamak için gitti.
1940'tan 1945'e ve yine 1951'den 1955'e kadar İngiltere'nin başbakanı olarak görev yapan Churchill, "küçük piçler" dediği şeyi satmayı asla planlamamıştı. Resim kariyerinin başlarında teyzesi Leonie Leslie'ye “Onlar satılamayacak kadar kötü ve bana verilemeyecek kadar değerli” diye yazdı. Ama sonunda en az 100 eserini ailesine, arkadaşlarına, meslektaşlarına, çalışanlarına ve yabancı devlet adamlarına verdi.
Bugün 100 kadar Churchill tablosu, Churchill'in 1922'de satın aldığı ve 1965'te ölmeden kısa bir süre öncesine kadar yaşadığı güneydoğu İngiltere'deki Kent'teki 80 dönümlük araziye sahip Chartwell'de sergileniyor. Mülkünün yemyeşil manzarası bir ilham kaynağı olan Churchill bahçe duvarlarını kendisi inşa etti ve duvarcılar birliğinin onursal üyesi olarak tanınmaktan memnun oldu. Mülk şimdi İngiltere Ulusal Vakfı tarafından tarihi yapı olarak korunmaktadır.
Churchill'in resimlerinin çoğu, güller, laleler, manolyalar, zambaklar, orkideler ve nergisler, meyveler ve şarap şişelerinden oluşan manzaralar veya natürmortlardır. 2020'de 1,3 milyon dolara viski ve brendi şişelerini içeren bir natürmortu satılmıştı. Ayrıca, ağırlıklı olarak ailesinin portrelerini yaptı, ancak daha çok manzaraları tercih etti. Bir keresinde “Bir ağaç, hakkını vermediğimden şikayet etmez” demişti.
Sanatçı ve “Winston Churchill'in Fransız Rivierası'ndaki Resimleri”nin yazarı olan Paul Rafferty, bir röportajda Churchill'in 130'dan fazla resminin orada yapıldığını söyledi. Ama aynı zamanda Mısır, İtalya ve Yunanistan'da da tablolar çizdi; İskandinavya fiyortlarını ve Rotterdam kanallarını tasvir etti; katedrallere ve harabelere yöneldi.
Churchill Arşiv Merkezi direktörü Allen Packwood, yarattığı eserlerin sayısıyla ilgili, “Churchill, devam ederken bir katalog tutmadı; daha fazla tablosunun çıkma ihtimali var” dedi.
İlk önce suluboya ile resim yapmaya başlayan Churchill, bir hafta sonu boyunca Surrey'deki bir çiftlikte eşi Clementine ile çalıştı. Yengesi Gwendoline'in suluboya çizimini izledikten sonra bazı malzemeler ödünç alarak resim yapmaya başladı. Daha sonra tercih ettiği yağlıboyaya yöneldi. Princeton Üniversitesi'nden tarih profesörü David Cannadine, editörlüğünü yaptığı “Churchill: Devlet Adamı olarak Sanatçı” adlı kitabında, resmin Churchill'in depresyondan uzak durmak için kullandığı başarılı bir strateji olduğunu söyledi.
Churchill bir keresinde, o zamanlar Tate Gallery'nin direktörü olan arkadaşı John Rothenstein'a “Resim olmasaydı yaşayamazdım. Olayların gerginliğine dayanamadım.” demiş.
Cannadine, Churchill'in Chagall ve Picasso hakkındaki düşünceleri için "modern soyut sanata en iyi ihtimalle kayıtsız, en kötü ihtimalle düşmanca" olduğunu yazdı. Bunun yerine, “Resim Olarak Bir Eğlence” kitabında, “neşeyle farklı ve pırıl pırıl havada yüzen” Manet, Monet, Cézanne ve Matisse tarafından büyülendiğini yazdı.
1920'lerde Churchill, Charles Morin takma adıyla Paris'teki amatör bir sergiye 5 resim gönderdi çünkü kendi adından yararlanmak istemiyordu. Resimlerden dört tanesi makul fiyatlara satıldı.
Ayrıca 1926'da Londra'da amatör ressamlar için bir yarışmaya katılmak için bir takma ad - David Winter - kullandı. Daha sonra Londra Ulusal Galerisi'nin yöneticisi olan Kenneth Clark; tanınmış bir portre ressamı olan Oswald Birley; ve o zamanın en ünlü sanat tüccarı Joseph Duveen'dn oluşan jürilerden birincilik ödülü kazandı.
1949'da Churchill, Hallmark Cards'ın kurucusu Joyce Hall'a, Noel kartlarını göstermek için kullanılan beş Churchill resmini çoğaltma haklarını sattı. Hall daha sonra, 1958'de Kansas City'deki Nelson-Atkins Müzesi'nde açılan 35 Churchill tablosundan oluşan bir gezici gösteri düzenledi. Serginin turundaki diğer duraklar arasında Detroit Sanat Enstitüsü, Metropolitan Sanat Müzesi, Ontario ve Smithsonian Sanat Galerisi yer aldı.
Ancak tüm müzeler böyle bir gösteriyi memnuniyetle karşılamadı.
Uluslararası Churchill Derneği'nin web sitesine göre: “Pittsburgh'daki Carnegie Enstitüsü müdür yardımcısı, diğer 'hobilerinden' birine atıfta bulunarak Churchill'in resimlerini sergilemeyi 'Churchill'in de müthiş bir duvar ustası olduğunu anlıyorum, ama kimse bu sezon tuğla sergilemiyor.' ifadeleriyle reddetti.
Uluslararası Churchill Derneği'nin eski direktörü Merry L. Alberigi, Churchill resimlerinin Avrupa, Kanada, Avustralya, Japonya ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki galerilerde ve sergilerde sergilendiğini söyledi . Üç müzenin - Londra'daki Tate Gallery ve Royal Academy ve Dallas Güzel Sanatlar Müzesi - koleksiyonlarında Churchill eserleri var.
Alberigi, derneğin yayın organında "Çoğu eleştirmen, Churchill'in büyük usta sanatçılar arasında yer almamasına rağmen, eserinin belirgin bir değeri olduğu fikrini paylaştı" diyor.
1983'te New York'taki Ulusal Tasarım Akademisi'nde açılan bir Churchill gösterisinin küratörlüğünü iki torunu Edwina ve Celia Sandys üstlendi.
Kendisi de bir sanatçı olan Edwina Sandys, New York'taki Ulusal Sanat Kulübü'ndeki stüdyosunda yaptığı bir röportajda, büyükbabasının resim yapmasını izlediğini hatırladı.
Sandys, “Çok sessizdi ve tüm torunlar yanında sessiz dururdu. Bazen onu bahçeye kadar takip ederdik, akvaryum balıklarını solucanlarla beslerdi. Sonra göle yürürdük ve o kuğuları beslerdi. Bir keresinde ona yaptığım bir Noel kartını gösterdim. Bana bazı tavsiyelerde bulundu. Cesur olmalısın dedi. Bunu çarpıcı hale getirmelisiniz.” diye konuştu.
Sandys, Chartwell'deki akşam yemeklerinin büyükbabasıyla en sevdiği zamanlar arasında konuşmasının Japon balıklarını beslemek veya siyah kuğuların yuvalama alışkanlıkları hakkında veya Mareşal Montgomery olduğunu söyleyerek şöyle devam etti:
"Ve büyükbabam brendi ve purosunu bitirdiğinde, Thomas Macaulay'ın erken Roma tarihinin kahramanlık dönemleriyle ilgili şiirleri olan 'Lays of Antik Roma'dan bazılarını okur, gözleri yaşarırdı. Hayatı boyunca parlak renkleri severdi - maviler, yeşiller, kırmızılar, sarılar. 'Resim Olarak Eğlence'de farklı renkleri tartıştı."
Churchill anı kitabında şöyle yazdı: “Renkler konusunda tarafsızmış gibi davranamam. Parlak olanlarla seviniyorum ve zavallı kahverengiler için gerçekten üzgünüm. Cennete gittiğimde, ilk milyon yılımın hatırı sayılır bir bölümünü resim yaparak geçirmeyi ve böylece konunun özüne inmeye niyetliyim.”
New York Times