“Racul”; birey, şahıs, kişi, adam anlamında,“Fâcir”; yasak dinlemeyen, günah işlemekte istikrar! sahibi, dinin emirlerini yok sayan, hatta isyan bile edebilen anlamında.
Arapça iki kelimenin anlamı ile giriş yapmış oldum. Kendimi merkeze oturtup bir tespit yapmaya çalışıyorum aslında.
Birleştirildiğinde “racul-ü fâcir”, asıl maksadım bu tabir üzerinden tespit.
“Racul-ü fâcir”; günahlar ve hatalardan vazgeçemeyen, yasak ve emirleri çiğneyen ve ısrarcı olan kişi, şahıs, günahkâr adam!
Gelin şimdi atletizm dünyasının maraton koşularının yapıldığı pist ve güzergâh alanına gidelim.
Pistte başlayıp yol güzergâhında devam edip finale ulaşılan atletizm koşusu; maraton.
Dayanıklılık, sürat ve zekâ isteyen koşu.
İstikrar, itaat, sabır ve taktik yarışı.
Maraton koşularını olimpiyat adı altında organizasyon sahibi düzenler, şart ve koşullarını yarışmacılara bildirir. Organizasyon sahibi bütün ayrıntıları dikkate alarak hakkaniyet ölçüsü ile tasarruflarını kullanır.
Yol uzun, meşakkatli ve ağrılı. Sabır, istikrar, itaat, konsantrasyon ve motivasyon ile ancak finale ulaşılır. Organizasyon sahibi güzergâhı kendisi belirlediği için bütün atletlerin finale, dereceli ya da derecesiz ulaşmasını arzular.
Maraton koşusu bazen motivasyon eksikliği, güç kaybı, pes etme düşünceleri ile karşı karşıya bırakır yarışmacıları. Organizasyon sahibi, belirli noktalara “tavşan atlet” yani motivasyon koşucuları yerleştirir.
“Tavşan atlet” kenarda bekler. Arada bir, çok hızlı şekilde yarışıyormuşçasına yola katılır. Yarışmacılara gaz verip motivasyonlarını tazelemeye çalışır. Organizasyon sahibi “tavşan atletler” aracılığı ile yarışmacılara motivasyon kazandırıp yarışı kuvvetlendirir.
Kısa mesafede depar atabilmekten başka özelliği olmayan, 100-150 metre koşup nefes nefese kenara geçen koşucu; “tavşan atlet”.
“Tavşan atlet” kendisinin de gerçek koşucu olduğunu zanneder. Oysa kenardan girmiştir yarışa ve tekrar çıkacaktır.
Neden kenardadır? Çünkü tembellikte ısrarcıdır. Çalışmış olsa azmetse belki gerçek koşucu olabilir ama asidir.
Başlarken “Racul-ü fâcir” tabirini söyledik. Özellikle kendimden yola çıkarak “racul-ü fâcir” kulu “tavşan atlete” benzetiyorum.
Neden mi?
Uhud savaşının arkasından Efendimiz (s.a.v.), Hz. Bilâl'in gür nidası ile Medine sokaklarında insanlara bir hakikatin haber verilmesini istemiştir:“Cennet'e ancak Allah'a gönülden teslim olmuş mü'minler girecektir. Şu kadar var ki, Allah (dilerse), İslam dinini “racul-ü fâcir” ile de te'yid edip kuvvetlendirir.” (Buhari, Müslim)
İşte bu haberden dolayı birbirine benzetiyorum “tavşan atlet” ve “racul-ü fâciri”. Benzetmekteki maksadım ise günümüz idrakinin daha iyi çözümleme yapabilmesi.
Hatalara, günahlara ve kötülüklere açık bir sistem ile mekanizması çalışır insanın.
Yani demem o ki; bir insan din ve diyanet hassasiyeti ile çevrili bir ortamda yaşıyor olabilir. Pratik ve derin dini bilgiye sahip olabilir. Dinin rükünlerini en ince ayrıntısına kadar ihata etmiş ve dahası güzel hitabeti ile etrafındakileri etkileyerek teşvik edebilme istidadı bile olabilir.
Bütün bu özellikleri ile dine ve mü'mine yardımcı olsa bile temkinli ve ihtiyatlı hareket etmeli. Çünkü kendisinin de “racul-ü fâcir”'in durumunda “tavşan atlet” in durumunda olabileceğini düşünmeli kanaatindeyim.
Sizi kasemle temin ederim ki bu tespiti kendimden müşahede ederek söylüyorum.
Nefsim adına söylüyorum ki; “racul-ü fâcir” olduğumu düşündüğüm zamanlar çoğunluktadır. Nefsim ile baş başa kaldığımda her haltı karıştırabileceğime inanırım. Dolayısıyla iman yolcuları ile beraber vakit geçirmenin, onlara yakın olmanın zeminlerini arar bulmaya çalışırım.
Allah'ın emirlerini çiğnemiş, hatalar ve günahlarla çevrili bir hayat dairesinde olduğumuzu gözlemlesek dahi Allah'a sığınmalı ve arınma yolunun yolcusu olmamız gerekir.
Dünya organizasyonun sahibi Allah'ın rahmeti o kadar geniş ki; çeşitli vesileler ile istifademize sunduğu bir sürü sebep yaratır huzuruna temiz varabilmemiz için.
“Ancak günahlardan vazgeçip Hakk'a yönelen, gönülden iman eden, sonra da güzel ve makbul işler yapanlar bundan müstesnadır. Allah onların kötülüklerini iyiliklere, günahlarını sevaplara çevirir. Çünkü Allah gafûrdur, rahîmdir (çok affedicidir, merhamet ve ihsanı boldur).” (Furkan, 25/70)
Huzuruna duru ve saf olarak almak istediği için yarattığı sebeplerden hangisine sarılırsak sarılalım temiz ve pak bir şekilde O'na ulaşmış oluruz. “Tavşan atlet” olmaktan kurtulup hak koşucusu oluruz.
İstikrarımıza ve kötülükten uzaklaşma kararlarımıza yönelik yapılması muhtemel sabotelerin nerelerden gelebileceğini belirleyip gardımızı güçlendirmeliyiz.
O'nun rahmeti geniş “tavşan atleti” hak koşucusu yapabilir.
O'nun mağfireti bol “racul-ü facir” kulunu affedip sâlih kul yapabilir.
twitter.com/msbeser
facebook.com/msbeser
