Eğitimde çıkmaz sokak

Eğitim sisteminin bu ülkede rayına oturtulmasını beklemek, beyhude bir aşka tutulmaktan farklı değil. Hatta beyhude bir aşka tutulmak bile bu ülkedeki eğitim derbederliğinden daha tutarlı görülebilir.

Yeni sistem oluşturma adına atılan adımlar, istenen sonucu vermedi. Yanisi, dağ fare doğurmuş durumdadır. Mesela, yetersiz alt yapı ve öğretmensizlik, seçmeli dersler noktasındaki çalışmalar elde patlamış durumdadır.

Okul müdürleri yine istediklerini okudu ve velinin ya da öğrencinin ders tercih isteği gerçekleşmedi. Ya öğretmen yok dendi ya da isteyen yok senin çocuğunu başka yere göndermek zorunda kalacağız tehdidi veliye geri adım attırdı. İstenen seçmeli, seçilemedi. Zaten öteden beri bu ülkede seçmeli ders demek, dayatmacı ders demek olmuştur.

Okullar daha bunla baş edemezken, branş değişiklik istekleri okullardaki eğitimi daha başlamadan perperişan etti.

Bakanımızın çokça övündüğü mastırlı ve doktoralı çalışanları, kendisini ciddi anlamda ters köşeye yatırmış durumda, fen bilgisi öğretmeninden matematik öğretmeni, sınıf öğretmeninden Türkçe, görsel sanatlar, beden eğitimi ve özel eğitim öğretmeni çıkarmak her babayiğidin harcı değil çünkü. “Koy torbaya salla bakalım ne çıkar” anlayışıyla hareket ettikleri belli bu çalışmayla eğitim felç edilmiştir.

Hangi aklı evvel bunu düşündü ve uygulamaya koydu kutlamak gerekir(!)

Sayın Bakan bunun farkında mı? Bilmem. At gözlüğü takıp eleştirileri görmezlikten gelme herhalde bu kadar olur. Eğitimcileri aşağılamanın ahı tuttu besbelli.

1996 yılında RefahYol hükümeti döneminde sınıf öğretmenliği mezunları ihtiyacı karşılamadığından dolayı, dört yıllık fakülte mezunların hemen hepsi sınıf öğretmeni olarak atanmıştı. Böylece öğrencilerin öğretmensiz bir şekilde zaman geçirmeleri engellenmişti.

Daha sonra birçoğu branşının olduğu kuruma geçmişti. Sınıf öğretmenliğinde başarılı olanlar ise kalmıştı. Onların çoğu pedagojik formasyona tabi tutulmuştu ve bundan başarı da sağlanmıştı.

Ama bugün on yıllık hata yirmi yıllık bir öğretmen, branş değişikliğine giderek, yılların tecrübe ve birikimini bir çırpıda bırakabildi.
Niye mi? Geçtiği konuyu çok iyi bildiğinden mi yoksa başka durumlardan dolayı mı? Bakanlık bunu araştırmalıdır.

Sayın Bakan öğretmenin çalışmadığını düşünmüştü ve bunu defalarca toplum önünde deklare etti. Çalışmayanın ya çalıştıracaksın ya da işine son vereceksin, eğer bunu yapamıyorsan bu da bakanın acziyeti olarak okunur.

Diğer tarafta ise evde soru hazırlayan, yazılı kağıtları evde okuyan ve derse hazırlanan öğretmenler görmezlikten gelindi ve bu öğretmenler küstürüldü. Birde buna internet üzerinden uzaktan eğitim veren bakanlığın hizmetiçileri de eklenince öğretmenin çalışma saatleri diğer kurumlarda çalışan kişilerden daha fazla olmaktadır. Zaten eve iş götüren tek meslek grubu öğretmenliktir.
Sayın Bakan Üniversite Hocalığında bunun tecrübesini unutmuş durumdadır.

Branş değişikliğiyle birlikte önümüzdeki birkaç haftayı curcunalı geçireceğimiz muhakkak. Şimdiden çocukları okula giden ailelere güzel sabırlar diliyorum.

Peki, bu yeni zihinle ciddi değişimler oluyor mu? İmam Hatiplerin orta kısımlarının açılması dışında çokta verimli bir sonuç alınmış değil. Yukarıda da belirtiğim gibi alt yapı yetersiz. Büyükşehirlerde imam hatip ortaokul yetersizliği ya da yerleşim yerlerine uzak oluşu ve insanları servislere mahkum etmesi ise başka bir sorun olarak önümüze çıkmaktadır.

4+4+4 sistemine geçildiğinden dolayı sınıf öğretmenleri fazlalığı ortaya çıktı. Bunu eritme adına branş değişikliğine gitmek eğitime vurulan bir felaket sillesi oldu.

Oysa sınıf öğretmenlerine verilecek özel eğitim kursları ile birlikte bu öğretmenler özel eğitime geçirilmiş olunsaydı bugün ve yarın yaşayacağımız sorunlar olmayacaktı.

Tüm eleştirilere kapanan kulakların felaket yaşayıp ders çıkarması elzemdir.