İsrail’in varlığı vahşetindendir

İsrail’in Siyonist vatandaşları kendilerinin bu topraklara ait olmadıklarının bilincindedirler. Onun için sürekli tedirgin ve saldırgan davranışlar göstermek zorundadırlar.

İnsan doğasının kaygı verici bu parçası onu sorunlu psikolojiye itebilir. Ait olmadığı yere aidiyetini ve bağlılığını bildirmek için herkesin gösterdiği davranışlardan daha katı ve daha gürültülü davranışlar sergilemek zorunda kendini hissedebilir.

Böylece hiç kimseden o parçaya ait olmadığına dair eleştiri almasın. En büyük kaygısı budur katı ve gürültücü savunucuların.
Katı Türk milliyetçisi kesilen Karadeniz’in Rum’dan artakalanından ve yine Kürtlerde olduğu gibi. Normal Türklere göre çok daha büyük milliyetçi kesilirler başımıza ve tepkileri sert ve gürültülü olur.

Malcolm X’in Ev zencisi ve tarla zencisindeki gibi. Ev zencisinin, efendisinin mallarına sahip çıkmak için efendisinden daha katı ve sert müdahalelerde bulunduğu gibi ya da ağadan daha sert davranış gösteren kahyada olduğu gibi.

Bu psikolojiyle kendini var kıldığını düşünür. Siyonistlerin temel meselesi de budur.

Bu durum tabi ki doğal değil, patolojik bir durumu yansıtır. Siyonist İsrail’in yapmaya çalıştığı şey de tam budur.

Ait olmadığı ve dünyanın değişik yerlerinden toplatılıp buraya gönderilen ya da gelmek zorunda bırakılan insanlardan başka nasıl davranış beklenebilir ki.

Ait olmadıkları yerde, telkinlerle onlara ait olduğunu zannettikleri topraklarda sürekli tetikte ve koruma güdüsüyle yaşama zorlanmaktadır.

Tarih boyunca çeşitli travmalara maruz kalmışların ve bu travmaları öyle bir iki nesille yok olacak değildir.

Travmayı daha uzun soluklu yaşayacaklardır. Öğretilen tarih bu patolojik durumu besleyerek büyütmektedir. Bu onları saldırganlaştırmaktadır, saldırganlıkları onun için vahşet içermektedir.

Musevilerin tepki gösterme nedeni budur. Bir halkı, patolojik davranışlarınızla kirletemezsiniz diye. Onun için bu travma yüklü patolojinin kurduğu devletin bayrağını yırtıyorlar.

Onun için Filistinlilerle omuz omuza Siyonist vahşeti protesto ediyorlar.

Siyonistlerde saldırganlığın nedeni ait olmadıkları bir toprak parçasına saldırganlığıyla tutunma çabası olarak görmek gerekir.
Saldırdıkça birleştirici olduğunu düşünüyor Siyonist devlet.

Çünkü Siyonist İsrail’in vatandaşı, homojen değildir. Onun için iktidar istediği şekilde halkı yönlendirememektedir.
Saldırganlıkla bu heterojen olan topluluğu şiddet sarmalına alarak homojenleştirdiğini düşünmektedir Siyonist iktidar.
Onun için sürekli tetikte ve kısa aralıklarla saldırılar düzenlemekte ve yedek askerlerini silahaltına alarak varlığını kanıtladığını düşünmektedir.

Siyonistler bundan memnunlar, ama bundan ciddi rahatsızlıklar duyan Museviler vardır. Bu rahatsızlıklarını giderek sesleri gür çıkacak şekilde meydanlarda da haykırmaktadırlar.

Siyonist devlet bunu kontrol edemiyor. Korkusu bundan. Etrafındaki dostlarını da bir bir kaybetti.

Öğrettiği yalan tarih artık eskisi gibi inandırıcılığını korumuyor.

Ne yapacak?

Seçimler yaklaştı. Siyonistlerin oylarına talip iktidar vahşileşti.

Gazze saldırısı bundandır.

Ama artık Tel-aviv güvende değil.

Oysa taşındıkları günden beri saldırılarla var kıldılar kendilerini.

Varlığı vahşetindendir.

Vahşeti biterse İsrail diye bir devlet olmayacaktır.

Gazze saldırısı, İsrail Siyonist devletin ömrünün son demlerine doğru gidişatını göstermektedir.