Ortadoğu Kaynıyor İnsanlar Yanıyor

Yaklaşık dört aydır Ortadoğu kaynıyor. Yılların verdiği ıstırabı silkinip hemen üzerinden atmak istiyor. Yılların suskunluğunu kelimelere dökememenin sessizliğini avazı çıktığı kadar bağırarak söylemek istiyor.

Onun içindir meydanlardadırlar. Onun içindir ölüme direniyorlar.
Yeter diyorlar. İnsanca bir yaşam diliyorlar. Diktatörleri görmek istemiyorlar. Bir sonraki adımı şimdi düşünmüyorlar. Yeter şimdilik diktatörler gitsin. Sonrasını halederiz diyorlar.

Buazizi önce kendini yakıyor. Yakınca bedeni, ruhunu özgürleştiriyor. Bu özgürlük bir meşale gibi insanların önünü aydınlatıyor.
Yakınca bedenini, bedenindeki duman insanların cesaretini artırıyor. Ölüm korkusunu azaltıyor. Özgürlük ateşini harlıyor. Ateş harlandıkça meydanlar daha da kalabalıklaşıyor.

Silkinmek öyle kolay değil, yılların getirdiği bir korku imparatorluğun neler yapabileceğinin hikâyesiyle büyümüşler her biri.

Tek olmak, yok olmaktır. Çok olmak, ölümden diriler çıkarmaktır. Bunu kavradılar ve çekilmediler meydanlardan.
Çünkü meydanlarda özgürlük adına kurbanlar adamak ve bunu görmek kurban adayı olmanın dayanılmaz geleceği serinletiyor yürekleri.

Önce Tunus düştü, sonrasında Mısır.

Her geçen gün kurban sayısı artı ve her geçen gün meydanlar daha fazla dolup taştı. Sıkılan kurşunla düşen her kişi, yerini onlarcasına terk ederek ayrılıyor aralarından.

Onu gönderenler bu merasimde de kardeşleri gibi vurup düşüyorlar. Olsun her damla kan mutlaka insanı sonuca ulaştıracaktır.
Ortadoğu kaynıyor. Diktatörler odun olarak yandaşlarını kullanırken. Kazanlarda yananlar ise o ülkenin vatandaşı. Bunları görmüyorlar. Çünkü şiddet insanı köreltir.

Ölüm kusanlar ne adına kusuyor. Tabiî ki iktidar adına.

İnsanlar ne adına ölüyor ve ne istiyor?

Daha fazla özgürlük. İnsanca bir muamele. Adaletli bir paylaşım. Bütün bunlar için ölümü hak ediyorlar mı?

Kendi halkalarına karşı göstermiş oldukları kahramanlıkları! dışarıya gösteremiyorlar. Korkaklar zalim olur. Gaddar olur.
Onun için kaynattıkça kaynatıyorlar, kazanları doldurdukça, kana doymazlıkları artıkça, meydanlar doluyor. İnsanlar yandıkça öfkeleri kabarıyor.

Öfke seli sürekli diktatörlerin korkusu olmuştur. Korktukça saldırganlaşıyorlar. Saldırganlaştıkça da öldürüyorlar.

Her bir ölüm onların sonlarını daha da yaklaştırıyor.

“Yaşasın zalimler için cehennem”