Tarihimizin en hassas süreçlerinden birini yaşıyoruz. Barış ve huzura bu kadar yaklaşmışken, karanlığın asra varan hükmünden sonra aralanan kardeşlik penceresinden sızan barış güneşinin simalarımızı sarartıp, gözlerimizi kamaştırmasına ramak kalmışken, karanlığın lortları cüzamlı elleriyle uzandılar pencereye. Şimdi ya daha karanlık bir geleceğe sürükleneceğiz, ya da tırnaklarımızın sökülmesi pahasına sürüne sürüne, arkasında aydınlık yarınların bulunduğu pencereye uzanıp sonuna kadar aralayacağız.
Barışın ve huzurun elbette bir bedeli var. Sinsi karanlığa teslim olmayıp kardeşliğin bedelini Kürdü, Türkü hep birlikte ödeyeceğiz. Kan ter içinde, ciğerlerimiz sökülesiye, soluk soluğa koşacağız özgürlüğün, kardeşliğin sınırlarına doğru. Düşe kalka, ama her düştüğümüzde daha bir kararlı kalkarak ayağa. Dimdik ve hiç olmadığımız kadar mağrur. Kardeşliğin, huzurun, barışın kirletilmiş, mayın döşenmiş tarlasında koşacağız birbirimize doğru. Kimimizin bacağı, kimimizin kolu kopacak. Kimimiz cansız yığılacağız yere. Toprağa düşmüş kızıla boyalı simalarımız, özgürlük ve kardeşlik tadında mütebessim ve mutmain. Donuk gözbebeklerimizde memleketimizin bahar gelmiş dağlarında çiçekler derleyen cıvıl cıvıl çocuklar…
Vazgeçmemeliyiz. Yeise asla düşmemeliyiz. Özgürlük ve kardeşlik İsa’nın sırtına bağlı o haç. Ve siz sayın Başbakan o haçı yüklenmiş bir İsa. Kafanıza gelen her taş, sırtınıza inen her kamçı, teninizde oluşan her kesikle kendinizden daha bir emin ve mütevekkil adımlamalısınız çile yürüyüşünü...Taifi hatırlayın sonra. Taifli çocukların taşlarıyla pabuçları kan dolan Muhammedi düşünün. “Dilersen Rabbin Taif ve ehlini yok edecek ey Muhammed” diyen Cebrail’e; “Ben barış peygamberiyim” diyen alemlerin efendisini.
Bu noktaya gelmek için 30 bin can, 30 yıl ve bunca bedel ödendi. Bu meseleden başımızı kaldırıp tarihi misyonlarımızı üstlenemedik, uzaklara dair hayaller kuramadık. Korku paranoyasıyla şuur altlarımızda sanal düşmanlar yaratıp, yel değirmenleriyle savaştık. Buraya kadar gelmişken geri dönemeyiz. Kendinden geçmiş halde, kollarını şuursuzca iki yana açıp yolumuza durmuş şuursuzluğu var gücünüzle yıkıp geçmelisiniz. Bilmelisiniz ki, onu yıkıp geçmezseniz bir daha düzelemeyiz.
300 Ak Partili. Çok değil inanmış, kararlı ve mütevekkil sadece 300 Ak Partili. Omuz omuza, bir saf düzeninde. Kenetlenmiş inançları, akılları ve yürekleri ile karanlığın sinsi ordularına karşı meydan okuyan 300 Ak Partili. Kaybetmemelisiniz. Bilin ki, Hakkari’yi kaybetmek, Şam’ı, Drogheda ve Bande Aceh’i kaybetmektir. Kabil’in, Bağdat’ın gözleri buğulu çocuklarını, Gazze’nin yetimlerini düşünün ve gemileri ateşe verin…
İhanetler sizi yıldırmamalı. Karanlığın mundar güçleriyle karşılaştığınızda arkanızda sandığınız herkesin buharlaştığını görebilirsiniz. Musa’yı düşünün. İşte, önünüzde Kızıl Deniz arkanızda Firavun’un Ordusu. Ve yanınızda barışa, huzura, özgürlüğe kavuşturmanız gereken halkınız. Şimdi “Asa”yı havaya kaldırıp var gücünüzle Kızıl Deniz’in bağrını açma vaktidir. Tüm güçleri ve herkesi karşınızda bulduğunuzda, kahredici ihanetlere uğradığınızda her gücün üstünde ‘mutlak” bir gücün olduğunu unutmayın.
Güneydoğu’yu mesken tutun. Bilin ki bu ülkeye özgürlük ve kardeşlik Ankara’dan deil yüreklerden gelir. Doğu’nun her köy ve kasabasından geçmeli yolunuz. Hayatta en sevgili varlığı olan eşinin ellerinden tutup; “Hindistan özgürleşene kadar senle aşka veda” deyip Hindistan’ı yürüyerek özgürleştiren Gandi’yi düşünün. Tüm önyargılarınızdan, korkularınızdan, kaygılarınızdan sıyrılıp kardeşlik adına güneşin doğduğu yöne doğru düşün yollara. Yolunuz kardeşlik yoluysa ve inanıyorsanız eğer, birken üç, üçken beş olacaksınız.
Bilin ki bu coğrafya, bu ülke, bu topraklar ve aziz insanlarının mayası kardeşliktir. Ruhu Çanakkale, Bingazi, Drogheda ruhudur. İnsanları çilekeş, misafirperver, kanaatkar ve kadirşinastır. Siz onlara bir adım gidin onlar size koşacaktır. Hepimiz oradayız. Kızıl Deniz’in kıyısında. Hadi adavet, kin ve nefret denizine “Açılım Asası” ile inanarak Kızıl Deniz’e dokunur gibi dokunun artık.
Görecekseniz olacak…
