Bir destan yazılmış, bir kader çizilmiş,
Yüreği patlatan iman dolu insanlar, alevden tufanlar?
Kan fışkırmış yerden, ölüm dökülmüş gökten.
Günler geçmiş üstünden, yıllar kurutmuş destanın yapraklarını, asırlar beklemekte duygusuzlaşmaları?
Destan Çanakkale'de yazılmış, bıçağın kemiğe dayandığı raddede kıyama durulmuş.
Şehadete sevdalı yürekler ölümle birer oyunmuş.
Bir anıydı artık hatıralarda. Gaziler bir bir terketmede bizleri. Bir on sene daha kaldı belki son Çanakkale yadigarından.
Çanakkale'deydim bu gün.
Çatılara baktım. Çanaklara baktım.
Çatılar yükseldikçe,
Çanaklar arttıkça, kalenin ihtişamı azalmış, tarihin tonları silinmekte sanki.
Sanki Çanakkale destanının tablosu fotokopi çekilmiş. Her yıl aslı değil fotokopisi çoğaltılmakta anıların.
Fotokopinin fotokopisi, fotokopisinin fotokopisi?
Anılar erimekte sanki bir bir.
Renker kaybolurken can çekişmekte mazi. Duygular ritüelleşmiş, resm-i geçitler ruhsuz.
Ey şüheda, size sesleniyorum. Geliyor mu sesim ulvi makamınıza?!
Ayaklarım titriyor, ayaklarımın altında sizlerin göğsünde sönen bombanın topraktaki kaybolan ağırlığını düşündükçe. Fotokopinin fotokopisinin fotokopisinden hareketlerdeyim şimdilerde.
Adım adım aslını aramaya koyuldum, cehennem günlerinizin resmedildiği orijinal tabloya ulaşmak için.
Ecdad!
Hiç endişelenmeyin!
Kim var dediğinizde sağa sola bakınmadan ?ben varım? diyecek kişiler azalsa bile hala ve inatla ?ben varım? sesinin bekçisi olacağım. Bu günleri bize armağan ettiniz, ben de en size kan kırmızı güllerle Rabbin selamını ve engin rahmetini takdim ediyorum, önünüzde iki büklüm eğilerek ve saygılarımla?
