Çini; Osmanlı döneminde, sanatın en yüksek mertebesine erişmiş bir ürün olup hamurunda yüksek oranda  "kuvars" bulunur. Çininin özelliği olan sertlik, sağlamlık, renklerin canlılığı, parlaklığı ve derinliği; kuvarsın yoğunluğu ile sağlanmış. Asırlardır dayanan çinilerin renklerinin ve sır'ın bozulmamasının nedeni kuvars'dır. İznik'te 16. Yüzyılda yaratılan bu teknik son derece zor bir üretim şeklidir.
Çininin seramik  ile farkı kullanılan kuvars oranından kaynaklanır. Seramikte çok düşük  oranda kullanılan kuvars İznik çinisinde her 4 katmanda, ayrı karışımda kullanılır; bisküvi diye isimlendirilen ham karo, çizim kolaylığı sağlayan astar, metal oksitlerden oluşan renkler ve en son katman olan sır.
Dünya sanat tarihi içinde çok önemli bir yeri olan Türk çini ve seramik sanatının geçmişi 8. ve 9. Yüzyıllara, Uygurlara kadar uzanmaktadır. Ama asıl köklü değişim Büyük Selçuklular'la başlayıp Anadolu Selçukluları'yla devam etmiştir.