Bisiklete binmeye engel olan etkenlerden biri de bireyin korkularıdır. Bireyler, çocukluk döneminde bisiklete binme ile ilgili korku dolu deneyimler yaşamış olabilirler. Çocukken bisikletten düşmüş veya herhangi bir olaya şahit olmuşsanız bu durum çocukluk dönemindeki korkularınız arasında yerini alır. Ardından etkin bir biçimde üstesinden gelebilmeniz için yeterince veya doğru bir şekilde desteklenmemişseniz, bu korku an'ı işlevsiz olarak beyindeki hafıza merkezlerinde depolanır. Şimdide deneyimlediğiniz olaylarla geçmiş deneyimler arasında bir bağlantı kurulur. Böylelikle beyin sizi korumak için olayla ilgili çağrışım oluşturabilecek her şeyden geri durup kaçınmanıza neden olur.
Aynı zamanda kişi korku nesnesi olan bisikletle karşılaştığında terleme, titreme, mide bulantısı ve baş dönmesi gibi bedensel belirtiler de görülebilir. Bu işlevsiz depolanma, bisiklete dair anıları canlandırarak kişiyi uyarır ve korumayı amaçlayarak öğrenmeyi engeller. Ancak bedeni korumayı amaçlayan bu otomatik sistem, hayatı olumsuz anlamda etkilemiş olur.
Bir diğer yandan bireyler bisiklet sürmeyi yoğun bir şekilde arzu ederken çevresel ve kültürel faktörler tarafından olumsuz etkilenmiş olabilirler. “Senin bisikletle ne işin var, kızlar bisiklet sürmez, erkek adam sokaklarda bisikletle dolaşmaz” gibi çevreden gelen ve gerçeği yansıtmayan yorumlardan dolayı bisiklete dair olumsuz yorumlar da yerleşik bir biçimde bisiklete karşı ön yargıların oluşmasına neden olabilir.
Bunların her biri üzerinde çalışılarak aşılabilecek durumlardır. Eğer bisiklet kullanmayı istiyor ancak içinizde bir yerlerde öğrenmenizde size engel olan duygularınızın varlığını hissediyor ya da anılarınızı hatırlıyorsanız doğru destek ile bisiklet öğrenme sürecinizi tamamlayabilirsiniz.
Yolda yürüyebilen herkes 2 tekerlekli bisiklet sürebilir. Einstein'ın dediğin gibi “Hayat bisiklet sürmeye benzer, dengede kalmak için devamlı ileri gitmeniz gerekir.”
