Aşık Veysel'in 21 Mart ölüm yıl dönümüne özel bir yazı kaleme alan Harun Avcı, 'Gün gibi derdini ortaya serdiğinde, görürsün ki gününü gece eylemiştir muhatapların. Yarana merhem olmak yerine adeta tuz basmışlardır. İşte o esnada, yürek sahipleri ‘keşke' pişmanlığına sığınmayıp, rüzgâra laf anlattıkları kanaatiyle ders çıkarırlar iç döküşlerinden. Ve dahi öz de değil söz de dost olduklarını anlarlar gözdelerinin.' ifadelerini kullandı.
İşte yazının tamamı:
İnsanı yoran şeyler belki de yoğuran şeylerdir. O karamsar ve karanlık dehlizlerde kendisiyle baş başa kalan insan, doğrusu dış görünüşte yalnızdır. Bilemezsin hemdert dostlarıyla gönül bahçesinde olduklarını.
Gün gibi derdini ortaya serdiğinde, görürsün ki gününü gece eylemiştir muhatapların. Yarana merhem olmak yerine adeta tuz basmışlardır. İşte o esnada, yürek sahipleri ‘keşke' pişmanlığına sığınmayıp, rüzgâra laf anlattıkları kanaatiyle ders çıkarırlar iç döküşlerinden. Ve dahi öz de değil söz de dost olduklarını anlarlar gözdelerinin.
Yürek sahipleri muhakkak duyarlar birbirlerinin feryadını. Anlarlar dertaşlarının ruhunu. Niyazi Mısri'ye “Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş” serzenişlerini de, Aşık Veysel'e “Anlatmam derdimi dertsiz insana… / …Derdim bana derman imiş bilemedim” haykırışlarını da aynı ruh dillendirmiştir.
Sözüm o ki, dert sahipleri bir yerlerde muhakkak buluşurlar .Bu buluşmada, dertsiz başlardan derman dilenmenin bam başka bir dert olduğunun koyu muhabbetiyle sarılırlar dertlerine. Ve dermanı da dertlerinde ararlar.
Derdin içinde gizli olan dermanı gönül gözü olmayanlar bulamaz.
Bulanlara selam olsun…
Harun AVCI
