Yeni Şafak Gazetesi'nin haberine göre; Sanıkları 'suçun işlendiğinin sabit olmaması' nedeniyle 31 Mart 2015'te beraat ettiren Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesi, 36 günde hazırladığı 750 sayfalık gerekçeli kararda birçok önemli tespitte bulundu. Hem gazeteci Mehmet Baransu'nun bavulla getirdiği belgelerin hem de dijital delillerin sahteliğine vurgu yapılan kararda, sanıkların mahkum olma sürecinde mahkemenin usûlsüzlükleri sıralanarak şunlara dikkat çekildi:
EL YAZISINDAN KOPYA
* Dönemin 10. Ağır Ceza Mahkemesi, Mehmet Baransu'nun getirdiği belgelere ilişkin uzman raporlarının hiçbirine itibar etmedi.
* 11 ve 17 numaralı CD'lerin üzerindeki bulunan ve sanık Süha Tanyeri'ye aitmiş gibi gösterilen yazıların bir yazı makinesi tarafından yazıldığını gösteren raporlar görülmedi.
* Uzman görüşleri dikkat alınmadı, sanıkların talepleri karşılanmadı, 'silahların eşitliği' ilkesi ihlal edildi.
* Belgelerin hiçbirinde dijital imza yok. CD'lerde bazı dosyalar da birbirleriyle birebir aynı. Bu da CD'lerin hepsinin aynı kişiler tarafından oluşturulduğu ihtimalini güçlendiriyor.
* Sahtecilik yapıldığı kesin olarak belirlenen 11 ve 17 No'lu CD'ler dışındaki dijital delillerin de sahte olarak oluşturulduğu yönünde kuvvetli şüphe oluştu.
Seminer gizli değil
Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesi, yeniden görülen 'Balyoz Planı' davasına ilişkin yazdığı gerekçeli kararda, Mart 2003 tarihinde 1. Ordu Komutanlığı'ndaki Plan Semineri'nin 'darbe hazırlığı' olduğu iddiasını gerçekçi bulmadı. “Dijital deliller içinde yeralan Balyoz Harekat Planı'nın oluşturulma tarihi olan 2 Aralık 2002 tarihinin hükümetin iktidara gelmesinden yaklaşık 1 ay sonrası olduğu anlaşılmıştır. Henüz 1 aydır iktidarda olan bir hükümetin icraatlarından rahatsızlık duyularak darbe planı hazırlanması hayatın olağan akışına uygun bulunmamıştır” denilen kararda, dönemin 1. Ordu Komutanı Çetin Doğan'ın seminer konuşmalarındaki hükümeti eleştiren sözlerinin amacını aştığı, ancak bunların darbe hazırlığı anlamına gelmeyeceği belirtildi. Kararda, “İllegal faaliyet gösterdiği iddia edilen sanıkların, gizli olarak biraraya gelip görüşme imkanları varken, kendileri dışında pek çok kişinin katıldığı bir seminer düzenlemeleri, üstelik de seminer konuşmalarını aleyhlerine delil oluşturacak şekilde kayda alıp saklamaları, hayatın olağan akışına terstir” denildi.
