Şu saatlerde siz iftar hazırlığı yaparken...

Şu saatlerde evlerimizde tatlı bir telaş başlamak üzere. Ramazan sevincimizi iftarla taçlandırmak için mutfaklarda tatlı bir telaş yaşanıyor ve siz bu telaşı yaşarken, çeşitlerle dolu bir sofraya oturmanıza saatler kalmışken coğrafyamızın başka bir köşesinde bir ailenin boğazı düğüm düğüm.

Suriyeli bir aile, Ramazan'a erişebilmenin değil bugün de sağ kalabilmenin sevincini yaşayabiliyor ancak. iftar sevincini yaşayabilmek için sofrasına koyabilecek neyi olduğunu ise bilmiyoruz. Belki; nasıl desek, bunları düşünmek de istemiyoruz çoğumuz.

Gazzeli bir aile, geçtiğimiz yıl tam da bugünlerde yıkılan ailesinin enkazında karşıladı Ramazan'ı. İnşaat malzemelerinin bile girmediği bir coğrafyada hissedebileceği kadar hissediyor Ramazan'ın geldiğini çocuklar. Üzerinden bir yıl geçti katliamın ama bizim çoktan unuttuğumuz acılar dinmeyi bırakın belki azalmadı bile. Evsiz bir Ramazan nasıl geçiyor? Bilmiyoruz. Belki; nasıl desek, bunları düşünmek de istemiyoruz çoğumuz.

Iraklı bir aile, üç yönden kuşatılmış köyünde Ramazan'ın geldiğinden haberdar mı? Amerikan bombalarının on iki yıldır eksik olmadığı Irak'ta Ramazan ne kadar hissediliyor? Hilal görünüyor mu mesela Irak'ta da? Bilmiyoruz. Belki; nasıl desek, bunları düşünmek de istemiyoruz çoğumuz.

2001 yılından bu yana Amerikan gölgesinde Ramazan geçiren Afgan kardeşlerimizin dağlarında kar hala kucak kucak mı? Ferah'ın, Host'un, Kabil'in, Kandahar'ın ve Bahattin Yıldız'ın Nuristanı'nın yetimleri bu Ramazan'da sofralarına kuru ekmekten başka bir şey koyabilecekler mi? Emin değiliz ama... Belki; nasıl desek, bunları düşünmek de istemiyoruz çoğumuz.

Elinden Kur'an düşmeyen Somalili, Etiyopyalı, Nijerli kardeşlerimiz için de Ramazan bereketli sofralar mı demektir mesela? Kesin bir cevabımız yok ama... Belki; nasıl desek, bunları düşünmek de istemiyoruz çoğumuz.

Büyük acılarımız var. Acılarımız kadar büyük umutlarımız da. Çünkü biz şu anda iftar hazırlığındayken, artık iftar için dakikaları saymaya başlamışken, "Ramazan gelmiş neyime..." demesin diye kimse, dertlenenler de var.

Sadakataşı Derneği, herkes iftar hazırlığı yaparken Suriye'de bir yetime daha nasıl ulaşacağını planlıyor. Gazze'de bir evin enkazında iftar etmeye hazırlanan Şucaiyyeli çocuklara nasıl umut olabileceğini tasarlıyor. Afganistan'ın hep yetim büyüyen çocuklarına nasıl gideceğini, Hindikuş Dağları'nı nasıl aşacağını hesaplıyor.

Onlar sadece kardeşliğimiz için bu Ramazan'da da Suriyeli bir yetime, Gazzeli bir aileye, Iraklı bir anneye ve Hindikuş Dağları'na kadar gidecekler.

Peki siz, nasıl desek; bu Ramazan'da da kardeşlerinizi hatırlayacak mısınız?

En azından bu Ramazan'da nerelere sizin için gideceğimizi bir görmek istersiniz diye düşündük: http://www.sadakatasi.org.tr/tr/sayfalar/sadakatasi-dernegi-ramazana-hazir#.VYH8A1KVrCk