Yozlaşmış bir kişinin zihninde, diğer insanlar ya bir kazanç aracıdır ya da ona engeldir. Kendilerini insanlığın bir parçası hissetmeyen, aksine ona saldırmaya çalışan insanlardır. Bu davranış, benmerkezciliklerinden ve perspektif eksikliğinden kaynaklanmaktadır.
Garip bir şekilde, yozlaşmış bir kişinin zihni karanlık, çözülemez bir kanalizasyon değildir. Gerçekler, her alanda “başarılı” olduğunu düşündüğümüz birçok insanın aslında içlerinde yozlaştığını gösteriyor. Hatta bu insanlar birçok şirketin veya siyasi partinin yönetim kurullarında olmalarını istedikleri türden insanlardır çünkü diğer insanların sıyrılamayacağı konulardan sıyrılmalarına olanak tanıyan “belli bir şeye” sahiptirler.
Generation Me kitabının yazarı psikolog Jean Twenge, yozlaşmış insanların zihninde kişiliklerine bir hayranlık yaşadıklarını söylüyor. “Kendilerini tanımayı seven” insanlardır. Özellikle etik eksiklikleri nedeniyle uyum sağlama konusunda oldukça iyidirler. Buna ek olarak, özellikle son 40 yıl içinde iktidar pozisyonlarında da aranan isimlerdir.
Yozlaşmış bir kişinin zihninde, çoğu insanın yaşadığı güvensizlikler yoktur; karamsarlık da barındırmazlar. Zafer kazanmada özellikle iyidirler, çünkü son birkaç on yılda bir tür benlik kültü sağlamlaştırılmıştır. Bu onların bencilliğinin ve vicdan azabına sahip olmayışlarının bir şekilde tolere edilmesini sağlar.
“Yolsuzluk, yoksullardan çalan, devleti ve ahlaki yapıyı tüketen ve güveni yok eden bir kanserdir.”
– Robert Zoellick
Doğal bencillik ve etik
Santiago de Compostela Üniversitesinde psikoloji profesörü ve Yolsuzluk ve Yozlaşma Psikolojisi kitabının yazarı psikolog Luis Fernández'e göre, her insan içinde bir kötülük tohumuyla doğar. Fırsat verilirse, sorunsuz bir şekilde kuralları atlayacağımızı söyler. Yetkiye sahip olduğumuz bir konuma ulaşırsak, bunu kendi kişisel kazancımız için kullanacağımızı söyler.
Bununla birlikte, bizi en kolay yolları aramaya iten bu tür psikolojik ekonomi ile yozlaşmış bir kişinin zihninde var olan vicdan azlığı arasında bir mesafe olduğu da bir gerçektir.
Etik değerlere sahip olmadan doğduğumuz açık. Doğuştan elde edilen tek “etik”, kendi ihtiyaçlarımızı ve arzularımızı tatmin etmektir. İnsanları bu amaç için sadece araç olarak kullanmamak için hiçbir sebep yok.
Etiği zeka ve kültüre göre oluşturur ve geliştiririz. Eğitim, egoist davranmayı bırakıp bir ekibin parçası olarak çalışmaya başladığımızda daha fazlasını başardığımızı anlamamızı sağlar. Bunu hayatın erken dönemlerinde oyunlar ve aile etkileşimi yoluyla öğreniyoruz.
O andan itibaren, bazı eylemlerin bireysel olarak faydalı olduğunu biliriz. Sadece diğer insanları içinde yaşadığımız insanlık durumunun bir parçası olarak görmeyi öğreniyoruz. Birbirimize ihtiyacımız olduğunu anlıyoruz. Neden? Çünkü başkalarının yardımı olmasaydı, doğduğumuzda hayatta kalamazdık ve hastalık, yaşlılık veya diğer herhangi bir kırılganlığın yarattığı zorluklardan da kurtulamayız.
Yozlaşmış bir kişinin zihni
Medeniyet mesajını etrafındakilere aktaracak kadar cömert ve anlayışlı olan kusurlu yetişkinlerin sevgisi ve bağlılığı olmadan başkalarına karşı yapıcı bir tutum benimsemeyi öğrenemeyiz. Etik, zihnimizde öğrendiğimiz bir şeydir, ancak sevgi ve şefkatte de güçlü köklere sahiptir.
Yozlaşmış bir kişinin zihninde böyle referanslar yoktur. Hayatlarını, kendileri için kritik olduğunu düşündükleri şeyler için savaşarak inşa ederler – bu, dünyaya karşı bir hayatta kalma mücadelesi gibidir. Kuralları çiğnemek, becerilerini kanıtlamaları için bir test gibidir ve bunu defalarca yapma ihtiyacı hissederler. Aslında, başkalarından yararlanmak kendilerini doğrulamanın bir yolu olduğu için bunu bir oyuna dönüştürürler.
Yozlaşmış insanlar, diğer insanlara saygı duymakta bir avantaj görmezler; onları bir engel olarak görürler. Aslında zihinlerinde veya kalplerinde başka insanlarla ilgili bir kavram bile yoktur.
Güç ve parayı arzuluyorlar çünkü bu, dünya üzerinde bir çeşit kontrol uyguladıkları yanılsamasını yaratır. Hayatın anlamı yerine arkadaş ya da mülk yerine dalkavuklarının olmasını azıcık bile umursamazlar. Hedefleri, gereksiz bir şekilde olsa bile galip gelmektir.
Geçici bir zafer
Yozlaşmış bir kişinin zihni son derece uyum sağlayabilir ve normları ihlal edebilecekleri bir bağlam olduğu sürece mükemmel çalışır. Aileleri, çalıştıkları şirketler ve içinde yaşadıkları toplum için sürekli krizler yaratırlar. Umursamazlar. Ancak, er ya da geç bir hata yapacaklar ve bu onların düşüşü olacak.
Yozlaşmış insanlar, kendi yıkımlarının tohumları olan yenilmez olduklarına dair inançlarını kendi içlerinde taşırlar. Bencillikleri, gerçekliğin objektif bir değerlendirmesini yapmalarını engeller. Bu, er ya da geç stratejik bir hata haline gelecektir. İşte o zaman kolektif hor görmenin nesnesi haline gelirler ve yalnızlıkları herkes tarafından görülür.
Geriye kalan soru, insanların neden etraflarındaki yozlaşmış insanlara hoşgörü gösterdikleridir. Gerçek şu ki, toplum genellikle onlar hakkında hiçbir şey yapılamayacağını düşünür. Bununla birlikte, bu durumlarda bile, er ya da geç, bu çaresizlik hissi, bu tür insanların başarabileceği şeylere toplu olarak sınırlar koyabilecek aktif bir öfkeye dönüşebilir.
Kaynak: aklinizikesfedin.com
