Suriye'de son bombalamada öldürülen sivillerin hangi rakama tekabül ettiğini söylüyor yine spiker. O bile her şeyin farkında, sedyede taşınan yaralılara ait fotoğrafların haber değeri azalan görüntüler olduğunu…
Akşam arkadaşlarla bir araya geleceğiz ya, konuşuruz tüm bunları. Yıllardır mütemadiyen bunu yaparız zaten, önce haftalık diye başladık şimdi ayda bir bir araya gelebiliyorsak “buna da şükür” diyoruz. Gerçi bütün olan biten karşısında fert olarak elimizden gelen okkalı birkaç küfür ve öfkeyle savrulmuş lanetler… Cemiyetimizin tespih taneleri gibi dağılışını gördükçe semaver çevresinde oluşmuş küçük topluluğumuzun nasıl da kırılgan olduğunu anlıyorum hüzünle. Oysa bize soracak olsalar ‘yaparız be abi!' deriz. Kurarız bir İslam birliği…
Akşam arkadaşlarla bir araya gelince hatırlat da şu İslam İşbirliği Teşkilatını konuşalım. Nerdedir, ne yer ne içer bu teşkilat. Aç mıdır, açıkta mıdır… Kağıt üzerinde bir evlilik gibi. Öyle yapmacık, öyle yalancıktan. Aç mıdır dedim de, toplanıp toplanıp belagatlı cümlelerle edebiyatın tüm imkanlarını seferber eden bu birliğin üyeleri çıkışta kendilerine hazırlanmış özel yaldızlı kitapçıklardan alıp evlerinin yolunu tuttuğuna göre halleri vakitleri yerindeler.
Dünyanın ülkeleriyle en fakir ülkeleri aynı teşkilatın üyesiyse ve durum hiçbir değişiklik göstermiyorsa dağıtın şu teşkilatı, beceremiyorsunuz! Demek hakkımız değil mi? Arkadaşlara diyeyim bırakalım biz bu birlik beraberlik türkülerini. 1969'dan bu yana geçen bilmem kaç küsür yıla dönüp baktığımızda kaç arpa boyu yol alınmış ki ?
O Fuat yok mu, işkembe-i kübradan atıyor işte. Kurarsak bir dernek, toplarsak şöyle boylu poslu yüz adam korksun bizden Avrupa Birliği...Akşam yüzüne de söyleyeceğim, Fuat biz köy muhtarlığına talip olsak iki güne köyü dağıtırız. Yok bizde o insanları bir araya getirme gücü, verme gazı şu çoluk çocuğa sonra kalkıp anlattıklarını hakikat sanıyorlar…
Cihat ağabey de iyi hoş adam, bol bol okumuş ilim irfan hep onda ama gel gelelim bizim şu kitap okumuşların arasındaki meslek hastalığı ona da sıçramış. Son derece başarılı fikirlerle yola çıkan kaç atlı, kaç süvari gördü şu gözler. Kaç mükemmel teoriyi harcadı bu kitleler…Ah be Cihat Ağabey fikir adamları ne güzel olur, ne naif, ne umutlu. Yok öyle bir dünya ama baksana elimizde turp gibi İslam Konferansı teşkilatı fikri var; başarılı fikir pratikte nasıl berbat bir hale sokulur görmüş adamlarız şunun şurasında. Biz bizeyiz değil mi, saklayacak bir şeyimiz mi var. Özene bezene konulmuş maddeleri nasıl da bir kalemde harcadı deyyuslar!
Bak akşam olsun orda da söyleyeceğim; Suriye meselesi hepimizin mihenk taşı oldu. Birlikten ne anladığımız, defolarımız, yamalarımız hepsi bu sayede görüldü.Bazı Müslümanların daha “kardeş”olduğunu bazı ölümlere daha çok üzüldüğümüzü…
Delikanlı olmuş oğullarımıza ümmet bilincinden bahsetmekten korkar olduk. Bizim oğlan “ bırak ya baba, geçti sizin devriniz.” Diyor. Devletlerin menfaatler için savaşmasını makul görebiliyor ve sivillerin ölümünü ‘hayatın gerçekleri' diye yorumlayabiliyor. Sizin oğlanlar da böyle mi düşünüyor diye sorayım akşam.
Bu halimizle çocuklarımızın bile bizi ciddiye almadığı adamlara döndük. Kaptırdık çocuklarımızı, tıpkı bir çok arkadaşımızı pragmatizme kaptırdığımız gibi. Menfaatlerin esas alındığı bir çağda ne anlatacağız çocuklarımıza, nasıl birbirimize inanacağız, nasıl birlik olacağız…
İşin acı tarafı geri saymaya başladık… Bir gün akşamları bir araya gelip bunları konuşmayı bile faydasız bulacağız. Akşama arkadaşlara bunu da söyleyelim.
